Blog v. Stempvoort
0

De nieuwste profeet heet Bono

Na Mozes, Elia, Jezus en Mohammed hebben we een nieuwe ster aan het firmament der profeten. U2’s Bono, tot profeet bestempeld, omdat hij zich mengt in de politiek. Waar het vroeger voor profeten een vereiste moest zijn om door God gezonden te worden of althans dat te verkondigen, is het nu volgens de EO voldoende om allerhande aardse misstanden aan de kaak te stellen.

Het is dat we Mozes graf nooit hebben gevonden (Deut. 34:6), anders zouden we misschien wel kunnen aanschouwen hoe hij zich er in om zou draaien. Waar Mozes door de Heer Zelf begraven is, vinden we zijn graf net zo min als dat van Elia (2 Kon. 2:11). Om over het graf van Jezus maar te zwijgen, men weet dat Zijn graf leeg is, maar weigert Hem toch stelselmatig en hardnekkig te erkennen als de Heere Jezus Christus, maar duidt Hem desondanks toch aan als ‘Jezus’ en dicht Hem allerlei zaken toe waarvan men nu vindt dat ze uiterst gewenst zijn in deze samenleving, maar waarvan de Bijbelse Jezus, de Heere Jezus Christus nooit met één woord gerept heeft (Lukas 4:22-30). (Voor meer informatie over het onderscheid tussen de evangelische Jezus en de Heere Jezus Christus, zie deze website). Integendeel, de Heere Jezus Christus zegt heel kernachtig dat het niet gaat om het leven hier op aarde, maar dat we ons zouden richten op het Hemelse leven, niet op aarde, niet van deze wereld, maar Boven, waar God is (Mat 6:19, 20). Het zijn de woorden van de Heere Jezus Christus Zelf die zeggen dat wie zich bezig houdt met het verbeteren van de aardse omstandigheden, bezig is de Mammon te dienen (Mat 6:24)Profeet

Mozes, Elia en Jezus hadden het net zo min over sociale, maatschappelijke, economische, politieke of culturele misstanden als al de andere profeten van God wier woorden in de Bijbel zijn opgetekend. Mohammed wordt dan door sommigen beschouwd als profeet, maar zijn woorden blijken in niet geringe mate oorzaak van onnoemelijk veel van die misstanden die de ‘christelijke’ profeten juist aan de kaak stellen. Waar de Bijbelse profeten het over hadden was juist het Woord van God (Jer. 42:4, Hag. 1: 12), het Plan van God met deze wereld en de belofte van een Verlosser, een Heiland of Heelmeester en veelal specifiek de periode van Verborgenheid die volgde op de Dood, Opstanding en Hemelvaart van de Heere Jezus Christus en de Uitstorting van de Heilige geest in de harten der gelovigen. De hierop volgende periode van terugverzameling van het volk Israël en het volk van de Joden en herstel van het Koninkrijk van Zijn Knecht David wordt wel vrij duidelijk beschrijven. Het is dan ook begrijpelijk dat de jonggelovigen de hele geschiedenis van het Nieuwe Testament juist die verwachten, echter alle nieuwtestamentische boeken, en met name de brieven, dienen juist om de gelovige op te laten groeien tot volwassene in het geloof en te onderwijzen in het hele Plan van God en met name in de periode die aangeduid wordt als de verborgenheid. Profeet

Het is met name over juist deze periode, in de Bijbel ook wel ‘de Verborgenheid’ genoemd, waarin wij leven, waar veel profeten over spraken en waar veel geschiedenissen in het Oude Testament een uitbeelding van zijn. Het is déze zaak waar de nieuwtestamentische brieven over gaan. En het is precies daar dat met name Paulus zijn frustratie uitspreekt over het feit dat de Christenen, in vooral Korinthe, zich niet interesseren voor de Hemelse positie en levenswandel van de gelovige, maar zich slechts bezig hielden met het hier en nu en de verbetering van het gemeenteleven in het algemeen en de lichamelijke leven van de individuele gelovige in het bijzonder. Hoe foetert Paulus niet op juist die gelovigen die zich richten op het aardse, lichamelijke, materiële en sociale? Hij wijst ze keer op keer op de Hemelse positie van de Heere Jezus Christus en hij wijst ons erop, wij zijn mét Christus gezet in Hemel (Ef. 2:6). Onze wandel is in de Hemel (Fil. 3:20). Profeet

Mozes had het niet met de Farao over de omstandigheden waarin de Israëlieten leefden of hun arbeid moesten verrichten. Elia had het niet over hoe men omging met allerlei menselijke trammelant. De Heere Jezus Christus sprak zelden over sociale en maatschappelijke misstanden, integendeel Jesaja had al geprofiteerd dat Hij hier op aarde niets zou veranderen aan de gang van zaken, tot de Dag van Zijn Wederkomst waarop Hij dat juist wel zou doen. Dan zal Hij er namelijk een oordeel over vellen (Jes. 42:1-3). Wat zij alle drie deden was het wijzen op het feit dat de mensen God en Zijn Woord hadden verlaten, hun vertrouwen hadden gesteld op mensen en dat juist dit de oorzaak was van alle pijn en moeite waar men mee te maken heeft. 

Specifiek en met name Mozes en de Heere Jezus Christus hielden hun toehoorders voor dat men niet thuis hoort in Egypte of in deze wereld, maar dat ons thuis ligt aan de overzijde van de rivier. Aan de overzijde van de wedergeboorte. Mozes wees het volk Israël naar het Beloofde Land, waar ook Abraham naar op reis was, en ondanks dat hij tientallen jaren in het land Kanäan gewoond heeft, zegt de Bijbel dat hij gestorven is zonder dat God Zijn Belofte in dit aardse leven aan Abraham vervulde, omdat Abraham de komende stad, het Hemelse Jeruzalem verwachte. De Heere Jezus predikte het Koninkrijk der Hemelen en hoeveel Christenen die zeggen in Hem te geloven hebben niet een dermate lage verbeeldingskracht dat zij het Koninkrijk der Hemelen, wat God Zelf beloofde te zullen vestigen, zelf denken te moeten oprichten op aarde?

We worden niet opgeroepen de wereld te verbeteren!

We worden opgeroepen géén deel uit te maken van deze wereld, maar er juist uit te gaan. Onze plek is niet hier, maar bij Hem. Laat ons uitgaan, buíten de legerplaats en Zijn smaadheid dragen. Ons niet bemoeien met de politiek of andere vergelijkbare zaken, maar gewoon Zijn Naam belijden. (Heb. 13:13-16)

De profeten die, de hele geschiedenis van de mensheid door zeiden te komen met een boodschap van God, een boodschap van voorspoed en herstel voortkomend uit menselijke inspanningen, zijn altijd door Gods Woord beschreven als valse profeten (Jer 23, 26, Eze. 13). Een oproep tot herstel, tot actie, tot veranderingen ter verbetering van de leefomstandigheden van de mens, is nutteloos, wanneer men zich niet eerst richt op de Heere God en Zijn Woord. “Niet door macht of geweld, maar door Mijn Geest zal het geschieden” zegt de Heer Zelf (Zach 4:6). Wie zijn wij mensen dan om daaraan te twijfelen? Als er iets is waar we aan zouden geleerd hebben te twijfelen, is het wel ons eigen kunnen, het zogenaamde “goede in de mens”. De Bijbel Zelf zegt dat de mens niet deugt, tot geen Goed in staat is, niemand is er rechtvaardig, ook niet tot één toe (Ps 14:1-3). Voor zover er iets goeds in de mens is, is het de Geest van God, niet meer ik, maar Christus (Gal. 2:20).

De prediking van Gods Woord is het enige wat echt blijvend en positief effect heeft (Rom. 1:16). De verkondiging van het Evangelie is het enige dat verandering tot stand brengt (Jes. 42:5-7). Een verandering die niet gaat om verbetering van de mens (1 Kor. 4:10-14), maar de opbouw en onderwijzing van de Gemeente, het Lichaam van Christus (Luk. 17:20, 21). En ja, dat brengt met zich mee dat er verbetering optreedt in de sociale, maatschappelijke, economische en politieke omstandigheden, niet omdat de mens opeens dingen anders doet, maar omdat de Geest van God Zijn uitwerking heeft in het leven van de gelovige (Jes. 55:3).


De nieuwste profeet heet Bono

Profeet

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *