Pasgeboren kinderen geef je melk, dat lijkt me vrij algemeen bekend. Daarna krijg je tanden en leer je om je gebit te gebruiken om te kauwen op je eten. Er is nog veel wat een kind met een melkgebit niet lust, maar na de moedermelk, het fruitpapje en de boterham met een glas melk, komt er nu al meer variatie in de voeding. Melk en vaste spijze.
Echter we weten ook dat dit melkgebit niet blijvend is, het wordt langzaamaan vervangen door het blijvende gebit, daarnaast komen er nog wat (verstands-)kiezen bij. In plaats van brood, gaan kinderen nu ook vlees eten. Het eerste, het tijdelijke gebit wordt vervangen door een blijvend gebit. Dit gebeurt veelal in de fase waarin kinderen ook naar (de Basis-)school gaan. Kinderen zijn in deze fase ook gevoelig voor symboliek. De fase waarin mensen van kind naar volwassenen groeien is ook de fase waarin het blijvende gebit uitgebreid wordt met enkele (verstands-)kiezen, dit is ook de levensfase waarin mensen voor het eerst ook lichamelijk in staat zijn om nieuw leven voort te brengen.
Tot dusverre niets nieuws, lijkt mij. U hebt hopelijk wel het vermoeden dat deze zichtbare, tastbare dingen iets uitbeelden. Dat dit Bijbels is wil ik u laten zien. Petrus heeft het bijvoorbeeld over de ‘redelijke, onvervalste melk’, hij spoort gelovigen aan om er ‘zeer begerig’ naar te zijn. Hij schrijft dit in een stuk waarin hij verder schrijft over de levenswijze van de gelovige. Het gaat daar over het goede wat we wel zouden doen en het kwade wat we niet zouden doen. Dat is de melk, het onderscheid tussen Goed en Kwaad, tussen gezonde voeding en ongezonde voeding. Paulus gebruikt dit zelfde woord ‘redelijke’ wat letterlijk vertaald ‘logische’ is, in Romeinen 12:1, hij legt hier uit dat de gelovige anders is dan de ongelovige. Datgene wat de ongelovigen bezig houdt, de leringen en filosofieën, zou ons niet bezighouden, we zouden ons er niet mee moeten voeden.
Het brood wat we later (als we een melkgebit hebben) eten, is niet hetzelfde brood als wat de mensen eten die zich aan allerlei wetten en regels houden. Jezus zegt tegen zijn discipelen dat ze niet het brood van de farizeeën moesten eten en legt hen later uit dat dit brood de uitbeelding is van de leer die deze mensen verkondigen. Een leer waar de gelovige zich absoluut niet mee bezig zou houden. De Galaten deden dit wel en Paulus vraagt hen in Galaten 3:1 of ze krankzinnig zijn! Het brood zegt Jezus, ben Ik, slechts door geloof in Hem, krijg je eeuwig Leven, op geen enkele andere wijze. Het gaat niet om de wonderen en tekenen, maar om het Woord wat Hij spreekt. Hij zegt erbij dat het niet gaat om de aardse lichamelijke dingen, maar om de geestelijke, hemelse dingen. En daar vinden we de eerste en misschien wel belangrijkste waterscheiding in de christenheid. Hoeveel mensen die zeggen christen te zijn, die ‘Jezus volgen’, houden zich ondanks dat Jezus Zelf zegt dat het niet om de aardse dingen gaat, toch bezig met allerlei aardse zaken? Jezus vertelt Zelf dat de profetie van Jesaja 42, waarin verteld wordt dat de Messias geen aardse, sociale of maatschappelijke misstanden zal veranderen, gaat over Hem! Hoe kan het dan dat zoveel christenen zich juist wél bezighouden met precies dat waarvan Jezus, Petrus en Paulus zeggen dat we ons er níet mee bezig zouden houden? Deze mensen beschouwen hun eigen opvattingen en meningen als gezaghebbender dan de Bijbel! Zoals kinderen die hun eigen wil als uitgangspunt beschouwen in plaats van de wil van hun Vader. Het is dat kinderlijke gedrag wat voor zoveel trammelant en frustratie zorgt, zowel in letterlijke als in geestelijke zin. Het zijn dus kinderen van de vader, maar ze beschouwen hun eigen opvattingen en meningen als gezaghebbender dan de Bijbel!
Dat brengt ons gelijk bij het volgende voedsel of gebit. Want het maakt niet heel veel uit welk van de twee we bespreken, het behandelt hetzelfde principe. Vleeseters leven in de wetenschap dat zij leven omdat er een ander voor hen gestorven is. Leven uit de dood dus! Volwassen gelovigen leven in de wetenschap dat Jezus Christus voor de zonden van alle mensen gestorven is. Alles is ons dus vergeven. Alles. Zoals Paulus zegt, alles is ons geoorloofd. Het is echter niet allemaal nuttig en wij zouden juist wel een nuttig leven leiden. Vlees eten gaat dus ook over dat het aardse. Het dier wat voor jou gestorven is, zodat jij kunt leven. Denk aan Pasen, dat dit dus ten dienste staat van het Hemelse. Het enige nut van deze hele oude schepping is dat zij Nieuw Leven voorbrengt. Vandaar ook dat mensen in de puberteit zich vrijmaken van de wetten en regels van hun ouders en zelf leren beseffen wat goed en fout is. Tevens is de puberteit de levensfase waarin mensen lichamelijk in staat zijn nieuw leven voort te brengen. Dus krijgen we in deze levensfase ons volledige blijvende gebit, om vlees te eten en te kauwen op ideeën en uiteenzettingen die het tijdelijke overstijgen en het blijvende, eeuwige aan gaan. Het oude leven is immers tijdelijk en het Nieuwe Leven is immers eeuwig. Het Nieuwe, Eeuwige Leven is Hemels, bedenkt dus de dingen die boven zijn, niet die op de aarde zijn!
“Want gij, daar gij leraars behoordet te zijn vanwege den tijd, hebt wederom van node, dat men u lere, welke de eerste beginselen zijn der woorden Gods; en gij zijt geworden, als die melk van node hebben, en niet vaste spijze. Want een ieder, die der melk deelachtig is, die is onervaren in het woord der gerechtigheid; want hij is een kind. Maar der volmaakten is de vaste spijze, die door de gewoonheid de zinnen geoefend hebben, tot onderscheiding beide des goeds en des kwaads.” (Hebreeën 5:12-14)
Melk en vaste spijze
Melk en vaste spijze
