Jozef van Arimathea en Jezus
Div. onderwerpen
0

Jozef van Arimathea en Jezus

Door H.W. van Woelderen (overgenomen uit “Een Nieuw Geluid”, tijdschrift van Bond Nederlands Israël. 2008 nr. 1)

Behalve voor hen die de waarheid over Israël bestuderen, is voor de gemiddelde Nederlander de legendarische geschiedenis (of de geschiedkundige legende!) dat Jozef van Arimathea en Jezus Engeland bezochten volkomen onbekend. Het is uit de Nederlandse geschiedenisboekjes geschrapt.

In de 16de en 17de eeuwse kronieken zoals van Smallegange en Van Schriek wordt het nog wel vermeld en in de middeleeuwse Vlaamse literatuur zijn Jozef van Arimathea en de graalridders zelfs een geliefd onderwerp. Na de 17de eeuw, als het nationalisme opkomt, vindt men echter in ons taalgebied vrijwel niets meer over deze figuur.

De eerste die in onze taal deze verhalen weer aan de vergetelheid ontrukte was C.F.Ph.D. van der Vecht in zijn boek “Israël, Daniëls laatste wereldrijk” en in zijn blad “Het Steenen Koninkrijk”. Tot voor kort was er echter niets in het Nederlands te vinden over dit onderwerp en moest men bij de Engelse Israël-literatuur te rade gaan.

Heeft het zin ons met oude geschiedenis bezig te houden?

Ja, het heeft zin om kennis te vergaren omtrent onze voorouders en ons te verdiepen in brokstukken van oude verhalen over de apostelen, die al dan niet in de Bijbel genoemd worden. Het heeft zin om ons daarmee bezig te houden nu er een steeds feller aanstormende cultuurloosheid op ons afkomt. Juist nú is het nodig om ons hier in het westen onze gezamenlijke culturele en bijbelse wortels weer bewust te worden. Het zijn positieve hulpmiddelen om onze Israël-identiteit terug te vinden en te verdiepen.

Eén van de kernpunten van de visie op Israël is het ingaan tegen de aloude en hardnekkige bewering dat onze voorouders nog wilde barbaren waren toen de Romeinen deze streken veroverden. Deze uitdrukking stoelt op Caesars veel gebruikte term “barbari”, wat zoveel betekent als “vreemdelingen”. De gemiddelde Nederlander wordt nog steeds gehersenspoeld met het idee dat de Romeinen hier de beschaving brachten en dat eeuwen daarna de Roomse Kerk ons het christendom bracht. 

Daartegenover staat de Israël-waarheid, die aantoont dat de tien stammen van Israël zich onder andere namen reeds (gedeeltelijk) in onze streken bevonden en al vóór de komst van de Romeinen behoorlijk ontwikkelde cultuurkernen hadden gevormd. Wij doelen, met name in ons land, op de Friezen en de Batavieren (die geen “beknotste” wilden waren, hun leider, Claudius Civilis, uit de eerste eeuw was van koninklijken bloede en kwam tegelijk met Caradoc, de Engelse koning, in Rome), de Kennemers en de Menapiërs.

Het aantonen dat in de legende dat Jezus en de eerste apostelen naar het verborgen Huis van Israël in Engeland en de overige “kustlanden” gingen, een kern van geschiedkundige waarheid schuilt, is het lichtend zwaartepunt van ons onderwerp. Daar kunnen we ons niet genoeg mee bezighouden!

Glastonbury, de wieg van het christendom

Omdat men deze overtuiging in de Engelse Israël-literatuur nogal eens tegenkomt, had de British Israel World Federation tijdelijk op Mount Avalon in Glastonbury haar hoofdkwartier gevestigd. Als door een magneet worden ook vele anderen door deze plek aangetrokken. Waarom juist in deze tijd? Glastonbury is tegenwoordig maar een kleine plaats in het graafschap Somerset. Het is gebouwd rond de ruïne van een oude kathedraal, een centrale plek in de legenden. Aan de ene kant van het dorp rijst een kegelvormige heuvel op, de Tor, vanwaar men een prachtig uitzicht heeft over de heuvels van Somerset.

Aan de andere kant is een lagere heuvel, Weary all Hill, waar een verwaaide meidoornboom en een steen met “AD 37” erin gebeiteld de aandacht trekken. Uiterlijk is er verder niet zoveel te beleven in dit plaatsje, behalve dat het ‘s zomers veel hippies aantrekt. Sommigen zoeken er Atlantis, anderen praten in zalig nietsdoen over “Jezus als voorbeeld van de alternatieve maatschappij”. Glastonbury is “in”, maar men dient er wel op te letten “waarin”, want ook een groep pseudo druïden gaat, in het wit gekleed, op 1 mei (!) in processie de Tor op. Zelfs de Anglicaanse en Roomse kerk houden op 23 juni een processie naar de heuveltop. Laten we dus wel waakzaam zijn naar wát we willen zoeken en ook daar het kaf van het koren leren onderscheiden.

Drie perioden in de verhalen over Jozef van Arimathea’s komst

Er zijn drie perioden in de legenden te onderscheiden:

  • de verhalen over Jezus’ leven vóór zijn optreden in Palestina;
  • die betreffende gebeurtenissen rond het jaar 37;
  • die betreffende gebeurtenissen omstreeks het jaar 64.

Zie ook op deze website: Stonden Zijn voeten op Engelse bodem?


Jozef van Arimathea en Jezus

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *