Eigen volk eerst
Div. onderwerpen
3

Eigen volk eerst

Wat is er mis met “eigen volk eerst”? Zo’n beetje alles, als je politiek correct Nederland moet geloven. Wie een dergelijke uitspraak durft te doen, kan bijna altijd rekenen op veel hoon en afkeuring. Uit christelijke hoek klinkt niet veel anders. Verwijzend naar onze “Joods-christelijke” oorsprong (wat niet waar is…) wil bijna iedereen in die kringen maar wat graag het gebruik van “eigen volk eerst” veroordelen, gevolgd door een oproep om de deur van ons land (vaak foutief vermengd met “de deur van ons hart”) open te houden voor de “verre naasten”.

Of daarmee eventueel vijanden van de God van de Bijbel, de God van die christenen, binnengehaald worden, interesseert hen kennelijk niet. Men vindt dat niet belangrijk. Als maar aan de eigen behoefte wordt voldaan, want daar gaat zoiets in feite om. Laten zien dat je goed doet en dat je christelijk bent, vaak in een poging om God te behagen. Of God dit zo wil, lijkt evenmin belangrijk te zijn. Gods wil staat in de praktijk niet op de eerste plaats. Op die positie staat de mens. Het schepsel heeft de Schepper verdrongen; een kenmerk van deze tijd, constateerde Paulus al.

Eigen volk eerst op regeringsniveau

Ons parlement, dat het verdedigen van de belangen van de staat Nederland en van het Nederlandse volk op nummer één zou moeten hebben staan, lacht het parlementslid dat wijst op die hoogste plicht, vierkant uit. Het bestuur van Nederland hanteert dus ook geen “eigen volk eerst”, ondanks de toch veelgehoorde roep om dat wel te doen. Het gevoerde beleid is juist de geheel andere kant op geweest en dat is nog zo. Op regeringsniveau bemoeien we ons met heel Europa, en ook daar buiten; het liefst met heel de wereld. Onze regering wil overal bij betrokken zijn, ondanks dat dit heel erg veel geld en aandacht kost. Wie zo op “buiten” gericht is, vergeet meer en meer “binnen”. Uiteindelijk wordt het een puinhoop in “eigen huis” en onder “eigen volk”.

Joods-christelijke roots en eigen volk eerst

Als men bij de discussie over eigen volk eerst naar “onze” Joods-christelijke roots verwijst, wat overigens niet waar is, dan zou men de voorbeelden uit het oude Israël, waar de Joden een deel van uit maakten, serieus moeten nemen. Niet meteen aan de kant zetten, als het toch niet zo bevalt. Niet selectief winkelen. Het verbond dat de Heer sloot met het Israël van toen – en dus ook de Joden – is niet op ons van toepassing. Maar dat neemt niet weg dat we er iets van zouden kunnen leren. Niet verplicht overnemen, maar bepaalde beginselen toepassen in ons leven. Niet als wet, maar als onderwijzing.

Wie dat doet met betrekking tot het onderwerp “eigen volk eerst”, zal al snel moeten concluderen dat deze uitspraak absoluut niet veroordeeld mag worden. De Heer Zelf heeft namelijk “eigen volk” en “eigen volk eerst” ingesteld; op verschillende niveau’s.

1 – Gelovigen en ongelovigen

Van alle tijden is de belangrijkste indeling, door God zelf ingesteld, die van geloof (vertrouwen) en ongeloof. Uiteraard gaat het om geloof in Hem alleen. In welke bedeling de mens leeft of geleefd heeft, altijd betekent geloof dat men deel uit maakt van Gods Volk. Hoe, waar, wanneer en de praktische toepassing verschillen, maar hoe dan ook, een gelovige ís deel van wat een groot volk is. God belooft en geeft uiteindelijk aan alleen dat volk van gelovigen het Nieuwe Leven in Zijn Nieuwe Schepping. Ongelovigen (die God niet aanvaarden en op Hem vertrouwen) behoren niet tot Zijn Volk en delen niet in wat God geeft aan de gelovigen.

Het bovenstaande principe vind je in heel de Bijbel terug. Altijd is daarin weer de verdeling tussen geloof en ongeloof te vinden. Het is daar niet alleen eigen volk eerst, maar alléén eigen volk, maar wel altijd met de mogelijkheid voor iedereen om tot dat “eigen volk” te behoren. Bijvoorbeeld in het geval van Noach. Het “eigen volk” ging de ark in, maar anderen hadden daar bij kunnen horen als ze dat gewild hadden.

2 – Israël als eigen volk

Het meest praktische aardse voorbeeld is dat van de 12 stammen van Israël en later de 2 stammen, Juda en Benjamin. God sloot een verbond met het uit Egypte bevrijdde volk en beloofde het bescherming en voorspoed, in ruil voor hun trouw aan dat verbond. Die overeenkomst werd bekend gemaakt als huwelijk tussen Jehovah en Israël. Het was een exclusief verbond met dit volk. Andere volken werden niet hetzelfde behandeld. De bepalingen van dat huwelijksverbond golden alleen voor Israël. God koos voor Israël en handelde dus volgens het eigen volk eerst principe.

De verordeningen in de Bijbel over de naaste en de naasten gaan over de leden van het eigen huisgezin en ook over de eigen volkgenoten. Ze zijn aan het volk Israël gegeven. “Naasten” zijn degenen die “na” of “naast” staan. Ze zijn in ieder geval niet ver weg en het is een beperkte groep. Tegenwoordig is men dat geheel kwijt. In feite is nu iedereen op de wereld een naaste geworden en is het begrip “verre naaste” binnengeslopen. Dat is dus een contradictio in terminis.

3 – Jezus, Apostelen, Nieuwe Testament en eigen volk eerst

Een mooi voorbeeld van eigen volk eerst geeft het Nieuwe Testament. Te beginnen bij Jezus en de Apostelen. Allereerst zegt Johannes dat het Licht gekomen was “tot de Zijnen”. De Heer kwam Zelf naar Zijn volk om het te verlossen. Eigen volk eerst. Als geheel was het volk niet bijster geïnteresseerd, maar, zegt vers 12:

Maar zovelen Hem aangenomen hebben, dien heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven.

Na Zijn opstanding werd er direct weer gestart met een nieuw volk, bestaande uit kinderen Gods. Op basis van hun geloof werden zij toegevoegd aan de Nieuwe Schepping. Dat volk is de huidige Gemeente, die het eerstgeboorterecht en alles wat daarbij hoort, heeft ontvangen. Wederom eigen volk eerst, inclusief de rechten. Wederom de mogelijkheid voor ieder mens om daarbij te behoren op grond van geloof in de Here Jezus Christus en aanvaarding van Hem als Verlosser en Heiland.

Eerst in Jeruzalem

Na de opstanding van de Here Jezus was de opdracht aan de apostelen en discipelen om eerst het Evangelie te verkondigen aan het eigen volk. Te beginnen in Jeruzalem, onder de Joden. Daarna Samaria en vervolgens tot aan het “uiterste der aarde” en daarmee ook aan de heidenen.

De schrijvers van het Nieuwe Testament, schreven niet aan de hele wereld, maar in de eerste plaats aan de gelovigen. Aan de leden van de Gemeente. De onderwijzingen en leringen waren bestemd voor eigen volk, niet voor buitenstaanders. Tot op vandaag geldt dat nog steeds. De Here Jezus Christus openbaart zich nú niet aan de wereld. Hij doet dat alleen aan Zijn Gemeente, leden van Zijn Lichaam. Eigen volk eerst. En nog steeds kan iedereen toetreden tot dit volk. Niet op eigen voorwaarden, maar wel op die van de Here Jezus Christus.

4 – Eigen volk eerst in ons eigen leven

Op micro-niveau doen wij overigens ook aan eigen volk eerst. Een Nederlands gezegde is: “het hemd is nader dan de rok” (zie verklaring Onze Taal). Elk mens zal eerst zijn eigen belang zoeken en verdedigen. Vervolgens – of soms zelfs nog eerder – gaat het primair om het belang van wie hem dierbaar is of zijn. Het gezin en de familie staan daarbij bovenaan. We laten niemand zomaar in ons huis of deel uitmaken van ons gezin. Personen die bepalen hoe wij moeten leven, komen er al helemaal niet in.

Na deze “eerste plaats” is er ruimte voor meer vormen “van vereniging”. Bijvoorbeeld als inwoner van een dorp, streek of land. Of lid van een vereniging of iets dergelijks. Dat zijn ook groepen waar een bepaalde mate van “eigen volk eerst” op van toepassing is.

Iedereen snapt dat het eigen gezin beschermd moet worden. Daarmee is ook bedoeld de manier van leven en omgaan met elkaar, evenals de godsdienst. We noemen dit de cultuur. Als er een buitenstaander komt om dat snel of langzaam te veranderen naar de cultuur van die buitenstaander, dan wordt dat niet geaccepteerd. Op micro-niveau gaat zo iemand geen deel uitmaken van dat gezin. Die bedreiging voor het eigen leven moet dan geweerd worden. Het moeten buiten de deur blijven. Desnoods met geweld.

Vreemd is dat wat voor het eigen gezin of familie geldt, helemaal verkeerd zou zijn op het niveau van een volk of land. Wie zegt dat hetzelfde eigen-volk-eerst-principe ook op nationaal niveau zou moeten gelden, wordt weggehoond. Dan ineens is die bescherming van het “eigen” niet meer belangrijk. Dan hoef je ongewenste invloeden niet meer buiten de deur te houden. Dan mag iedereen komen; ook degenen die een andere cultuur proberen tot norm te maken in plaats van dat men de cultuur van het volk waar men zich onder begeeft accepteert en zich daaraan aanpast.

Deel uitmaken van het volk Israël

We kijken nog even terug op het aardse niveau van een volk. Met name op het voorbeeld van Israël. We kunnen daar op aards niveau zeker iets van leren, zonder het tot wet te verheffen. Bijvoorbeeld dat van Godswege bepaald was dat het volk waarmee een verbond aangegaan was, ook dát volk – met hun eigen kenmerkende identiteit – zou blijven. Daarvoor moest men onderling trouwen en kinderen krijgen. Daarvoor moest men Jehovah trouw zijn. Daarvoor moest men buitenlandse (afgoden) verre van zich houden. De eigen cultuur moest in tact blijven.

Van enige vermenging met andere godsdiensten kon geen enkele sprake zijn in het oude Israël. Dat betekende een zero-tolerance beleid op dat gebied, want Jehovah wist wat er zou gebeuren als er ook maar een beetje “zuurdesem” werd toegelaten. Het zou uitgroeien tot een groot probleem, want zuurdesem doet onmiskenbaar iets. Het blaast op; groeit uit. Het is niet tegen te houden. Iets kleins wordt groot. Daar moet je voor oppassen, als je dit allemaal niet wilt. Dat een weinig zuurdesem kan uitgroeien tot een zeer groot probleem, blijkt ook uit de geschiedenis van het volk Israël. Het gebod op het buiten houden van afgoden werd regelmatig met voeten getreden en daarmee werd veel ellende over het volk afgeroepen. Uiteindelijk ging het volk ten onder. Het is voor een lange tijd van het toneel verdwenen.

De vreemdeling onder het volk Israël

Jehovah, de God van Israël, zei “eigen volk eerst” en ook “alleen eigen volk”. Dat wil niet zeggen dat een vreemdeling die binnen de landsgrenzen van Israël kwam niet welkom was. Dat was hij of zij wel, maar men moest zich dan wel onderwerpen / aanpassen aan de cultuur (in hoge mate Godsdienst) van het volk Israël. Dus ook onderwerpen aan de “Man” van Israël, Jehovah. Men had als vreemdeling niet dezelfde rechten, men was immers van een ander volk. Maar men werd wel met respect behandeld.

Wilde men één worden met het volk, deel uitmaken van Israël, verder gaan onder die identiteit, dan moest de vreemdeling-man zich laten besnijden. Uiteraard bleef het trouw zijn aan Jehovah onverminderd als de belangrijkste basis overeind. Men kon nooit tot het volk Israël gaan behoren als men een andere god zou dienen. Had de vreemdeling in dit alles geen zin, dan was hij vrij om elders naar toe te gaan. Maar van “twee walletjes eten” was in die tijd geen sprake. Dat werd niet getolereerd.

Eigen volk eerst in het christelijke Westen

Ik denk dat de volkeren – landen – in het christelijke Westen gedurende vele eeuwen dit voorbeeld van Israël, en de Woorden Gods, in gedachten hebben gehouden. Onderling maakte men er zeer regelmatig een puinhoop en een slagveld van, maar men wist ook heel goed dat de vreemdeling die een andere cultuur (o.a. godsdienst) wilde laten overheersen, buiten “de deur” gehouden moest worden. Wie de geschiedenis kent, weet dat het hierbij alleen om de islam gaat. Die in de zevende eeuw opgekomen cultuur was er op uit om de hele wereld te onderwerpen. En dat is ze nog steeds. Als het niet goedschiks gaat, dan kwaadschiks, maar uiteindelijk is wereldheerschappij het doel.

Er zijn vele bloedige veldslagen geweest om de moslims buiten West Europa te houden, nadat dit in Oost Europa en andere gebieden niet gelukt was. Een paar keer (2 x Wenen en Poitiers) ging het maar net goed. Het scheelde niet veel of het christelijke Westen was al overwonnen geweest en ondergeschikt gemaakt aan de cultuur van de islam. Ik hoef nu niet uit te leggen waar dat toe geleid zou hebben. In ieder geval niet tot een vrije aanbidding van de Here Jezus Christus, in de positie (de hoogste) die Hij volgens de Bijbel inneemt. De rest laat ik maar buiten beschouwing.

Het zuurdesem van de islam

In de laatste decennia is het hard gegaan met een nieuwe poging van de islam om het christelijke Westen te onderwerpen. Deze poging is wel succesvol, hoewel het wel langer duurt dan een oorlog van eeuwen geleden. Er wordt al enige decennia aan gewerkt. Het gaat geleidelijk aan. In het begin heel langzaam en nu steeds sneller. De onverzadigbare wens naar meer welvaart heeft het inmiddels bijna voormalige christelijk Westen blind gemaakt voor de gevaren van een godsdienst die niet van de God van de Bijbel is. Alles moet wijken voor economische belangen. De Woorden Gods worden steeds meer van ondergeschikt belang. Een tendens die niet zal ophouden.

Wellicht dacht men decennia terug dat het niet zo’n vaart zou lopen toen men uit economische overwegingen de eerste arbeiders uit moslim-landen haalde. Was men het voorbeeld van zuurdesem vergeten? Tientallen jaren verder zien we dat “de wet van het zuurdesem” onverminderd geldig is.

De leiders in het “christelijke” Westen zijn bezig zich te verenigen tot wereldmacht Europa. Daar zijn ze heel druk mee. Ze vergeten daarbij de geschiedenis. Ze vergeten wat de God van de Bijbel hen geleerd heeft; o.a. dat Hij zelf de mensheid in van elkaar verschillende volkeren ingedeeld heeft. Ze vergeten dat het om “eigen volk eerst” gaat. Ze vergeten dat men de cultuur van het eigen volk dient te beschermen. Dat kan overigens prima in combinatie met handel en samenwerking met andere volken. Net zoals elk gezin een eigen cultuur heeft, maar toch ook deel uitmaakt van de grote samenleving.

Er is niks mis met voorspoed en welvaart. Daar zouden alle volkeren naar streven, maar niet door er een eenheidsworst van te maken. Door onderlinge samenwerking, met behoud van de eigen identiteit, kan het ook.

Hoe moet het nu verder?

Ik denk niet dat beïnvloeding van het Westen door de islam tot staan gebracht of zelfs teruggedraaid kan worden. We passen ons al steeds meer aan en door de komst van meer moslims (geboorte en immigratie) zal dit nog meer gaan worden. Wie denkt dat deze mensen echt volgens westerse cultuur (normen, waarden, Godsdienst) zullen gaan leven, heeft toch een te rooskleurig beeld. Wie wijst op hoe de overgrote meerderheid van de moslims zich toch maar mooi aanpast aan onze cultuur, kent de geschiedenis en de achtgronden niet. Die is zich niet bewust van toekomstig gevaar. Als de getalsverhoudingen anders komen te liggen, dan moet blijken of de westerse moslims ook nog voor de westerse normen en waarden kiezen of dat men dan de wetten van de islam gehoorzaamt.

De invloed van het zuurdesem is nog niet uitgewerkt. Het “deeg” groeit maar door. Op leiderschapsniveau neemt het aantal moslims toe en dit zal doorgaan. De vraag zou hierbij niet moeten zijn of men capabel of aardig is, maar of men de God van de Bijbel erkent als hun God. Maar goed, die vraag mag niet meer gesteld worden in deze tijd. Er is dus geen houden meer aan.

Nieuwe Schepping

Wat staat de mens te doen? Eigenlijk is het heel simpel. God is met de opstanding van de Here Jezus begonnen met een Nieuwe Schepping. De oude schepping heeft hij op Golgotha gekruisigd en de facto zal deze op Zijn Dag door vuur vergaan. Die oude schepping is vanuit Gods oogpunt al verdwenen en wat er nog van rest zal later weggedaan worden. God Zelf heeft dat vastgelegd. Het is dus zaak om tot die Nieuwe Schepping – die blijft – te gaan behoren. Tot dát volk, want dat is het volk waar God voor zorgt. Dat kan alleen door geloof in de Here Jezus Christus. Er is géén andere Naam dan Deze, leert Petrus in Handelingen 2. Vervolgens zouden wij uit Zijn Genade het Nieuwe Leven leven en niet zien op de aardse dingen.

Door goede Bijbelstudie leren wij de Hemelse dingen, omdat de Heilige Geest ons Zijn Woord verklaart. Wij leren dan ook de tijden en omstandigheden verstaan en weten wat er staat te gebeuren. Dan weten wij ook dat het nu moet gaan zoals het voorzegd is, inclusief het “vergeten” van eigen volk eerst. De kracht van het christelijke Westen zal verder afnemen.

Vertel het Evangelie van Gods Zoon

Tot slot: de uitdrukking “eigen volk eerst” is wat mij betreft dus helemaal niet verkeerd. Dat is slechts mijn conclusie, meer niet. Het is zeker geen aansporing om de “vreemdeling in ons midden” slecht te behandelen. Geen oproep om het heft maar in eigen hand te nemen. Nee, wij zouden hen als individu het Evangelie van Gods Zoon vertellen, zodat zij ook toegevoegd worden aan Gods volk. En net als ieder ander zijn zij ook vrij om wel of niet Gods Genade te accepteren.


Eigen volk eerst

eigen volk eerst

3 reacties op "Eigen volk eerst"

  1. de spijker op de kop! Doordat de bijbel en de God van de bijbel is verlaten, is er geen geesgelijk inzicht meer.
    De Islam en de valse kerk zullen steeds meer een worden, dat is het eindtijd beeld. Geve God ons liefde voor ieder mens die Jezus nog niet kent en aan wie wie Hem bekent moeten maken!

  2. Als on-gedoopte Jehovah’s Getuigen opgegroeid in het geloof en daarna langzaam teruggetrokken, zijn het mijn moslim vrienden geweest die mij door hun onvoorwaardelijke liefde hebben laten inzien dat de liefde bij Jehovah’s getuigen voorwaardelijk is. Dit heeft een proces in gang gezet dat er uiteindelijk toe heeft geleid dat ik na 25 jaar eindelijk de kracht heb om de Organisatie waarin ik ben opgegroeid, waarvan ik toen ging realiseren hoeveel last en angst ik nog steeds met mij meedraag wat mij zwaar belemmerd in mijn leven en ontwikkeling, eindelijk onder de loep te nemen om mij zelf te verlossen van het juk waar ik weg van ben maar wat nog 100% op mij drukt. De informatie op deze site is voor mij dan ook van “levensbelang”. Grote dank aan de makers van deze site!
    Echter ik dank dit proces aan het “zuurdesem”. raakte geïnteresseerd in de islam, lezen etc. mee naar de moskee, aantal keer de ramadan meegedaan. Op een gegeven moment merkte ik dat ik het meer deed uit een schuldgevoel dat ik niet meer actief JG was, en dat hierachter een groot trauma zat. Dat ik me uitsprak over mijn twijfels over ook de islam en haar religieuze instellingen en niet meer meeging naar de moskee of meedeed met de ramadan, was totaal geen reden voor mijn “zuurdesem”vrienden om mij links te laten liggen. integendeel, ze steunen en steunen mij nog steeds in mijn kritisch onderzoek naar mijn opvoeding. Toen pas leerde ik echte liefde kennen. Dat echte liefde is houden van een persoon ondanks dat hij niet hetzelfde wereldbeeld deelt, of dit veranderd, of twijfelt of wat dan ook……
    Alsof mijn bevrijding van het juk een gevolg is van het zuurdesem…….en ja Gods wegen zijn ondoorgrondelijk
    Dat moest ik ff kwijt na het lezen van dit artikel….
    Maar ondanks dat ga door met deze site, het is hard nodig… iig ik heb het hard nodig!!

    1. Prachtig stuk Brian!
      God zij dank! Zoals Hij in Jesaja 55 zegt;t inderdaad zijn wegen zijn hoger dan de onze!
      Ik ben God dankbaar dat Hij je heeft bevrijd van dat juk en je eruit heeft getrokken, dat zal niet makkelijk geweest zijn!
      Het mooie aan God is dat hij geen mensen veroordeeld, nee Hij gebruikt ze. Zelfs on- of anders-gelovigen. Ik ben maar al te vaak -terecht- op mijn nummer gezet als christen door een iemand die Jezus niet kent. Zelfs in de bijbel zien we verhalen genoeg waarin God goddeloze koningen gebruikt. Hij weet precies wat wij nodig hebben en geeft ons dat ter zijne tijd. Als er dan geen christenen in jou omgeving zijn, geeft Hij het wel door andere godvrezende mensen. Ondanks dat ik tegen de leer van islam ben, weet ik dat sommige moslims meer vrees voor God hebben dan anderen die zich uitgeven als christen. God kan en zal daardoor werken. Want Hij ziet het hart aan, niet de persoon. En gelukkig ook niet hoe vaak we bij een kerk of moskee komen. Nee Hij onderzoekt ons hart en nieren. (oftewel ons denken, ons voelen en ons geweten en wat we daarmee doen)

      Alle zuurdesem in mijn leven heeft Hij gekeerd ten goede voor mij. (Romeinen 8:28) Omdat Hij weet dat ik Hem liefheb, ook toen ik niet goed wist hoe. Dit doet Hij gelukkig niet alleen bij mij, maar bij alle mensen. Ook moslims. Ook Jehova getuigen. Ook atheïsten. Ook heksen en ja, zelfs hypocriete hoogmoedige christenen. Wij allemaal moeten ons bekeren tot de waarachtige God en onze Heer: Jezus Christus! Hij wil ons allemaal rust geven en die liefde en acceptatie waar we ons hele leven allemaal naar zoeken. Hij is onze trouwe Vader en metgezel en wil niet dat er ook maar iemand alleen is en verloren gaat. Kun je lezen in 2 Petrus 3:9.

      Ik vind het prachtig om te lezen hoe je je eerlijk en respectvol uit nav dit artikel. Super bemoedigend! Ik, en misschien anderen met mij, zijn erg benieuwd naar hoe het nu met je gaat en hoe je er nu in staat. Hoe is je levenswandel verder verlopen?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *