koffiemok
Blog v. Stempvoort
1

Koffiemok dagopening

Waarom makkelijk doen als het moeilijk kan?

Vanmorgen hield ik tijdens de dagopening een koffiemok omhoog met twee vingers. Verwachtingsvol keek de klas me aan. En op de vraag: “Wat gebeurt er wanneer ik de mok loslaat?” zag je de hoopvolle blikken: “Ja! Doe, doe!” Iedereen snapte dat het ding dan stuk zou vallen.

Waarom men dat zo graag wilde, wat men er zo leuk aan vond, dat bleef enigszins onduidelijk. Op die vraag kwam ook geen antwoord, anders dan: “Ja, dat is gewoon leuk, mooi om dingen stuk te zien gaan.” Op mijn vraag: “Wat zeggen we, wanneer we iets stuk hebben laten vallen?” kwam al snel het juiste antwoord: “Hè, dat is zonde!” En dat is precies wat het is. Zonde. Wij, alle mensen, zijn van nature zondig (Romeinen 3:10). De zonde heerst in ons sterfelijke lichaam, zo staat het in de Bijbel (Romeinen 6:12). Het is de zondige natuur van ieder mens die maakt dat we, al dan niet stiekem, een zekere mate van plezier beleven aan de pijn en het lijden van anderen. ‘Het beste vermaak is leedvermaak’ luidt een gezegde.

Deze dagopening deed ik, omdat eerder deze week twee leerlingen ook druk bezig waren geweest om iets stuk te maken, namelijk elkaar. Onder grote belangstelling hadden de jochies geprobeerd de ander in elkaar te slaan. Een en ander was gefilmd en door iemand op een website met meer van dergelijk materiaal gezet. Op de vraag waarom de beide jongens op elkaar in aan het slaan waren, luidde het antwoord: “Om te zien wie het stoerste is!” Degene die de meeste en hardste klappen uitdeelde, werd beschouwd als de stoerste. De toeschouwers werden niet beschouwd als stoer, maar slechts als publiek, als ondergeschikten, als supporters van beide kemphanen. Ongeacht de mening van de toeschouwers zelf hierover: de meeste van deze omstanders wilden slechts ‘vermaakt worden’.

Tijdens de dagopening vertelde ik over een incident van zo’n 12 jaar terug, toen ik nog in de horeca werkte. Gewoonlijk trok de betreffende zaak volle zalen, maar op die bewuste avond stroomde de tent opeens leeg. Buiten verzamelde zich een grote groep mensen die een kring vormde om een viertal mannen. Eén van de vier hield een mes in zijn hand, de andere drie hadden slechts hun schoenen, maar die gebruikten ze met veel succes om die ene man-met-mes pijn te doen. De tientallen mensen eromheen deden niet veel anders dan kijken. Ik stapte tussen de vechters in, maande de schoppers aan de kant, hielp de man met het mes overeind, gooide het mes in de put en de heren besloten hun meningsverschil te laten rusten en verder op een andere manier van hun avond te gaan genieten. Het teleurgestelde publiek droop af.

Wie was de stoerste in bovenstaande verhaal, vroeg ik de leerlingen. “Degene die ingreep meneer”, luidde het eensgezinde antwoord. Op mijn vraag waarom er verder niemand iets deed, bleef men het antwoord een beetje schuldig. Omdat men bang is zelf klappen te krijgen of omdat men het eigenlijk wel wil zien, waren de uiteindelijke antwoorden. Men vindt kennelijk het eigen welzijn belangrijker dan het welzijn van de medemens. En daar zit hem de crux. Heb je naaste lief als jezelf, heet het in de Bijbel toch? Dus moet men zichzelf liefhebben en moet je dus goed voor jezelf zorgen etc.., is de heersende gedachte. Maar dan weet je niet wat het verschil is tussen egoïsme (liefde voor de eigen persoon, gericht zijn op jezelf, de ander dient slechts je ego) en liefde. Liefde is per definitie gericht op de ander en heeft het welbevinden van de ander op het oog.

Terug naar de koffiemok. Het ding stuk maken is makkelijk, maar om hem vervolgens weer te maken kost tijd en moeite. Zo is het met alle keuzes. De slechtste keuze is makkelijk, de beste keuze is moeilijk. Waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan? Omdat je op de makkelijke manier niets leert, omdat iedereen het op die manier doet, omdat de moeilijke manier je leert vertrouwen op de Heer!

Through it all, I learned to trust in God!” zegt het lied van Andrae Crouch en zo is het ook. Wanneer we dingen op de makkelijke manier doen, doen we ze op de manier die we het beste beheersen en vertrouwen we op eigen macht of kracht. Wanneer we door moeilijke tijden gaan, met moeilijke situaties te maken krijgen en moeilijke keuzes moeten maken, dán pas leren we vertrouwen op Hem en ons leven in Zijn Hand te leggen. “Why must it be that only when we’re lonely and hopes are dim, we call on Him?” vroeg Elvis zich al eens af. Het antwoord is simpel: het is de zondige natuur van de mens.

Maar God werkt iets goeds. In en door de persoon van de Here Jezus Christus heeft Hij iets nieuws en eeuwigs tot stand gebracht. Laten we daarop vertrouwen en de juiste keuzes maken, hoe moeilijk ze soms ook zijn. “Niet door kracht noch door geweld, maar door Mijn Geest zal het geschieden(Zacharia 4:6).

Opdat Christus door het geloof in uw harten wone, en gij in de liefde geworteld en gegrond zijt; Opdat gij ten volle kondet begrijpen met al de heiligen, welke de breedte, en lengte, en diepte, en hoogte zij, En bekennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat, opdat gij vervuld wordt tot al de volheid Gods. (Efeze 3:17-19)


Koffiemok

koffiemok

Een reactie op "Koffiemok dagopening"

  1. Dankjewel voor deze blogpost over de dagopening. Het is belangrijk om kinderen op creatieve manieren duidelijk te maken wat de regels zijn en vooral ook waarom die er zijn. Vaak is in zulke gevallen de nieuwsgierigheid van het publiek de reden waarom men niet af wil gaan en waarom men voor geweld kiest.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *