Vele kerken, één Gemeente
Blog v. Stempvoort
0

Vele kerken, één Gemeente

Vele kerken, één Gemeente. “Er is geen kok gevonden die koken kan naar alle monden” luidt een gezegde wat aardig verwoordt hoe het kan dat het nooit lukt om alle mensen tevreden te stellen. Wat de één te veel vindt is voor de ander nog te weinig, wat de één te bot vindt, is voor de ander scherp genoeg. De één vindt iets te oppervlakkig, terwijl het voor een ander al erg diep gaat. Hoe bijzonder is het dan dat al die kerken wereldwijd hetzelfde Woord van God als Waarheid bewaren. Natuurlijk zijn er verschillen in vertaling, maar de inhoud verandert weinig. De Bijbel, Gods Woord, is een Licht op ons pad (Ps. 119:105, 2 Petr. 1:19) en waar het hart en schreden leidt, wordt Zijn heil gesmaakt (Lied 51 – Joh. De Heer).

In mijn vorige blog schreef ik over de evolutie van de taal en de devaluatie of degeneratie van het gedachtegoed: in de loop der eeuwen is men steeds minder woorden gaan gebruiken en men heeft daarmee een steeds minder genuanceerd idee van wat God ons vertelt (zie https://vlichthus.nl/evolutie-van-de-taal-degeneratie-en-devaluatie-gedachtegoed). Desalniettemin is de Waarheid in de Bijbel te vinden (Joh. 17:17) en is de Gemeente haar bewaarder (Joh. 17:6, 2 Tim. 1:13,2:2), en zijn de gezaghebbenden degenen die verantwoordelijkheid hebben over hun volgelingen (Hand. 20:28). Gezag wordt per definitie overgedragen van bovenaf naar beneden toe (Mat. 19:15, Joh. 19:11, Hand. 19:6). Dergelijke dingen lijken mij vanzelfsprekend. God is per definitie Degene Die spreekt en dus de bron van alle gezag (Ps. 33:9, Mat. 8:9). Heel de schepping is tot stand gekomen doordat Hij sprak en in de schepping vinden we diezelfde orde terug. De hiërarchie vinden we terug in vrijwel alle leven en het is de oorzaak van schepping en schoonheid. Zelfs in de biologie vinden we uitgebeeld wat er gebeurt wanneer organismen geen hiërarchie of steeds minder gehoorzaamheid kennen. Organismen zonder hoofd, zonder centraal zenuwstelsel, beelden dit principe uit: ze hebben een lichaam dat reageert op de omgeving en hebben nauwelijks enige organisatie. Denk aan bacteriën, schimmels, pantoffeldiertjes en vergelijkbare kleine wezens. Deze groep organismen is van veel lager orde dan een lichaam dat haar hoofd gehoorzaamt. Zelfs in groepen, kuddes en samenlevingen vinden we dit principe uitgebeeld. De mate waarin men gezag accepteert en dus een hiërarchie kent, is de mate waarin schoonheid, orde en wijsheid kenmerkend zijn.

Zoals de mensheid ten tijde van Noach weigerde te leven naar Gods wil en in plaats daarvan voor eigen rechter speelde (Gen. 4:23, 5:29, Mat. 24:38, Luk. 17:26), zo weigerde het volk Israël God te erkennen als koning en wilde men zelf een koning hebben, zoals alle volken om hen heen (1 Sam. 8:7, Hos. 4:6). Het is hetzelfde idee binnen de Gemeente: men weigert Christus te erkennen als Hoofd van de Kerk, maar verkiest zelf een plaatsvervanger die vervolgens met deze en gene gaat onderhandelen over de gewenste gang van zaken. In plaats van zich te wijden aan het Woord van God, de bestudering en verkondiging ervan (1 Pet. 2:9), ging men politiek bedrijven en trachtte men het christendom als een aards koninkrijk met aardse middelen te verspreiden. Dat de christenheid in de loop der eeuwen hier enorm onder te lijden heeft gehad moge duidelijk zijn. Ten tijde van Erasmus en Luther was men God en Zijn Woord bijna helemaal kwijt. Luthers belangrijkste bijdrage aan de geschiedenis van de mensheid is, mijns inziens, gelegen in het feit dat hij zei, zoals Petrus en de apostelen reeds zeiden: “Men moet God meer gehoorzaam zijn dan mensen!” (Hand. 5:29) Natuurlijk zijn christenen gezagsgetrouwe mensen (1 Pet. 2:13), maar wanneer de (wet van de) overheid ingaat tegen God en Zijn Woord, dan dient men (het gezag van) God te gehoorzamen in plaats van de overheid, welke overheid dan ook.

Nee, het was niet Luthers bedoeling om de kerk te verscheuren. Hij nam slechts waar dat de leer van de kerk afweek van het Woord van God en trachtte haar weer terug te brengen bij het Woord van Hem Die de Weg, de Waarheid en het Leven is (Joh.14:6). Dat de hoeders van de kerk dit niet bliefden, maar zich boven God plaatsten of zich op Zijn Troon plaatsten, dát was het splijtpunt, niet Luthers poging de kerk te hervormen. Luthers revolutie was er één terug naar de Bijbel. De Gemeente is ‘Zuil der Waarheid’ (1 Tim. 3:15) omdat zij het Woord bewaart, het staat namelijk geschreven in het hart van iedere individuele gelovige (1 Joh. 2:5). Wanneer de hoeders van de kerk, diakenen, ouderlingen, scriba’s, dominees, pastoors of pausen hun eigen mening laten prevaleren boven het Woord van God, dan maken zij een kardinale fout.

Ja, de Gemeente is het Huis van God op aarde (1 Kor. 3:16, Heb. 3:6, 1 Pet. 2:5), zolang zij gebouwd blijft op de rots (Mat. 7:24, 1 Kor. 10:4), van Wie Petrus zegt: “Gij  zijt de Christus, de Zoon van de Levende God” (Mat. 16:16) Het was díe getuigenis die de sleutel vormt waarmee men de deur van de hemel opent (Joh. 3:15, 11:26, Rom. 1:16, Heb. 6:18-20). Te vertrouwen op door mensen heilig verklaarde figuren is als het bouwen op het zand. Er is wereldwijd maar één Algemene Christelijke Kerk (zie: https://vlichthus.nl/een-algemene-christelijke-kerk). De verdeeldheid, het bestaan van de vele denominaties van de protestantse kerk is niet de schuld van Luther, het is zelfs niet kenmerkend voor de protestantse kerk. Die verdeeldheid is er de eeuwen door geweest. De Rooms-Katholieke kerk heeft zich vele malen afgescheiden of heeft anderen weggestuurd en vele oprechte christenen werden tot ketter verklaard.

Met, door mij zeer hoog geachte, mannen als Tolkien en Chesterton betreur ik de scheiding tussen de protestante en de katholieke kerk. Zoals Herman Finkers zei: “Protestanten kennen de Bijbel beter, maar Katholieken begrijpen hem beter.” Voor bewustwording en ervaren van de schoonheid van het christelijk gedachtegoed ga ik veel liever naar katholieke schrijvers als Tolkien en Chesterton dan naar welke protestants christelijke schrijver dan ook. Om iets te leren over de Bijbel kom ik steeds weer terecht bij de Angelsaksische Fundamentals en de Amerikaanse Evangelicals. Natuurlijk, mensen die deel uit maken van de Gemeente. De Bijbel is het Woord van God en de Statenvertaling is de vertaling die het dichtst bij de grondtekst blijft en daaruit doe ik mijn kennis op. Maar om te begrijpen wat er staat, heb je vaak iemand nodig die het je uitlegt. Vraag maar aan Filippus en de Moorman (Hand. 8:27-39). Hiervoor zijn de Gemeente en de Bijbel niet van elkaar te scheiden. Gods Woord wordt bewaard door de Gemeente, het is de Geest Die ons alles uitlegt, maar Hij gebruikt hier gemeenteleden voor. En ja, zoals alle communicatie is ook hier sprake van ruis en zeker ook van ‘onze oude mens’ (Zie: https://vlichthus.nl/twee-naturen). Dit leidt onherroepelijk tot scheiding, dat is de eeuwen door geweest. Reeds in de dagen van Handelingen, bij degenen die vaak nog contact hadden met mensen die de Heere Jezus persoonlijk gekend hadden was er zelfs sprake van verschillende groeperingen. Dat is niet de schuld van welke vertaling of welke kerkhervormer dan ook. Het is inherent aan de natuur van de mens. Paulus zegt hierover: “Gij zijt nog vleselijk; want dewijl onder u nijd is, twist, tweedracht, zijt gij niet vleselijk, en wandelt gij niet naar den mens? Want als de een zegt: Ik ben van Paulus; en een ander: Ik ben van Apollos; zijt gij niet vleselijk? Wie is dan Paulus, en wie is Apollos, anders dan dienaars, door welke gij geloofd hebt, en dat, gelijk de Heere aan een iegelijk gegeven heeft? Ik heb geplant, Apollos heeft nat gemaakt; maar God heeft den wasdom gegeven. (1 Kor. 3:3-6)

Eenheid is er slechts in Christus, maar zelfs Zijn Lichaam is verdeeld (Rom. 12:4, 5, 1 Kor. 12:12-27): in verschillende ledematen namelijk, ieder met hun eigen vorm en functie. Dat het ene lichaamsdeel een andere vorm en functie heeft dan het andere lichaamsdeel, wil niet zeggen dat het geen leden zijn van hetzelfde lichaam. Het wil slechts uitbeelden dat een ieder in de gemeente zijn eigen taak heeft en dat Christus het Hoofd is (Ef. 5:23).

Maar ik bid u, broeders, door den Naam van onzen Heere Jezus Christus, dat gij allen hetzelfde spreekt, en dat onder u geen scheuringen zijn, maar dat gij samengevoegd zijt in eenzelfden zin, en in een zelfde gevoelen. Want mij is van u bekend gemaakt, mijn broeders, door die van het huisgezin van Chloe zijn, dat er twisten onder u zijn. En dit zeg ik, dat een ieder van u zegt: Ik ben van Paulus, en ik van Apollos; en ik van Cefas; en ik van Christus. Is Christus gedeeld? Is Paulus voor u gekruist? Of zijt gij in Paulus naam gedoopt? (1 Kor. 1:10-13)

Te letten op de verschillen tussen de verschillende gelovigen, de verschillende denominaties en stromingen, is uiterst oppervlakkig en zeer bekrompen. Je kijkt dan van veel te dichtbij op de huid. Wanneer je van verder weg kijkt (vanuit de hemel bijvoorbeeld) of juist van dichtbij (in het lichaam) dan zie je dat al die christenen samen (de christenheid) de Gemeente vormen, dat de kerken slechts de gebouwen vormen waar binnen men samen komt om de gemeenschap met Christus te ervaren. Dat doet ieder op zijn of haar eigen wijze, met de voeding die het best bij die persoon past. De één eet vlees, een ander liever groente en weer een ander drinkt slechts melk (Rom. 14:2, 1 Kor. 3:1, 2, Heb. 5:12-14), maar hopelijk eten ze allemaal weleens honing. (Zie: https://vlichthus.nl/schijf-van-vijf/ en https://vlichthus.nl/59-honing). 

Om der waarheid wil, die in ons blijft, en met ons zal zijn in der eeuwigheid: Genade, barmhartigheid, vrede zij met ulieden van God den Vader, en van den Heere Jezus Christus, den Zoon des Vaders, in waarheid en liefde.(2 Joh. 1:2-3)


Vele kerken, één Gemeente

Vele kerken, één Gemeente

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *