beeldenstorm
Blog v. Stempvoort
1

De nieuwste beeldenstorm of het moderne iconoclasme?

De nieuwste beeldenstorm of het moderne iconoclasme? Om te beginnen lijkt het mij goed en verstandig om heel duidelijk voorop te stellen dat ik niet racistisch ben, integendeel. Het is mijn stellige overtuiging dat alle mensen anders, maar wel gelijkwaardig zijn. Ja, de mensheid is te verdelen in rassen en ten opzichte van elkaar zijn die rassen verschillend, maar ze zijn wel gelijkwaardig. Slavernij is iets slechts en mensonwaardigs en als zodanig vind ik het een heuglijk feit dat in het vrije Westen de slavernij als zodanig verboden is.

In Nederland kennen we alle ophef rondom Sinterklaas en Zwarte Piet, iconen van een Nederland dat rap aan het verdwijnen is. In Amerika kennen ze Santa Claus, ooit figurant in een reclame van Coca Cola, tegenwoordig één van de iconen voor het gedachtegoed van de consumptiemaatschappij. Maar ze kennen er ook andere iconen, standbeelden van personen die bepalend waren voor een Amerika dat rap aan het verdwijnen is. Het verlangen naar het doen verdwijnen van dit Amerika uit zich in het verwijderen van deze standbeelden. Ik zeg het vaker: wat we zien is een uitbeelding van wat we niet zien.

In het streven naar het zoveel mogelijk mengen van mensen tot een homogene massa in een mondiaal wereldrijk, met een mondiaal monetair stelsel en één religie raken allerlei processen in een stroomversnelling. Informatie werd nog nooit zo massaal vermenigvuldigd als nu, dankzij de huidige mediakanalen. Ermee gepaard gaat een schrikbarende geschiedvervalsing en indoctrinatie. De socialistische dictaturen met hun humanistische gedachtegoed kenden altijd al een zekere vorm van geschiedvervalsing. Immers, het volk moest blijven geloven in de ideologie van de overheid. Dat deze ideologie niet overeenkwam met de werkelijkheid was alleen maar lastig en dus paste men de geschiedschrijving aan zodat de werkelijkheid zoals beschreven in de geschiedenisboeken meer overeenkwam met de ideologische visie.

Frappant genoeg merken we dat nu steeds meer en meer in ons zogenaamde vrije Westen. Wereldwijd vlucht men de islamitische wereld uit naar landen met een hogere mate van vrijheid. Heel begrijpelijk natuurlijk, maar de stuwende kracht achter deze migratiestromen lijkt minder goed geduid te worden. Op humanitaire grond onderschrijf ik natuurlijk de wens om deze mensen welkom te heten en te helpen waar mogelijk. Echter, op hoger niveau zijn er mechanismen in werking die streven naar een nieuwe wereldorde. Ik heb het niet over een of andere obscure samenzweringstheorie, maar over de vervulling van profetieën uit onder andere het boek Daniël. Een wereldrijk dat ongekend is in omvang en met een weergaloze grip op haar onderdanen. “En het maakt, dat het aan allen, kleinen en groten, en rijken en armen, en vrijen en dienstknechten, een merkteken geve aan hun rechterhand of aan hun voorhoofden; En dat niemand mag kopen of verkopen, dan die dat merkteken heeft, of den naam van het beest, of het getal zijns naams.” (Openb. 13:16-17)

Ten tijde van het Babylonische en later Medo-Perzische Rijk waar Daniël leefde en later in de dagen van het Romeinse Rijk was het al zo dat men de menselijke overheid (in de persoon van koning of keizer) moest aanbidden als een god, op straffe des doods. Het maakte niet uit welke religie je had, als je ook maar de heerser aanbad. Binnen deze wereldrijken was in grote lijnen sprake van één monetair stelsel en van één of twee overheersende talen (want verdeeldheid houd je toch hier op aarde, echte eenheid komt door wat God tot stand brengt en niet door menselijke inspanningen).

Nu, op het moment in de geschiedenis dat de Gemeente bijna volgroeid is en op het punt staat het lichaam van de moeder achter zich te laten en weggerukt te worden tot Gods Troon, nu merken we dat de enorme verdeeldheid op aarde, die zo kenmerkend was voor de afgelopen 20 eeuwen, begint af te nemen. Wereldwijd streeft men naar eenheid. Deze gewenste eenheid wordt echter gelogenstraft door de onoverkomelijke, ontegenzeglijke verschillen tussen mensen. Om dit ongedaan te maken, wordt getracht de verschillen tussen religies te overbruggen, de uiterlijke en culturele verschillen te minimaliseren door mensen zoveel mogelijk te laten mengen. Datgene wat opgebouwd was of zich verheven voelde, breekt men af. Gelijkheid wordt het meest gevonden wanneer alles een puinhoop is, dan zijn de verschillen immers minimaal.

Eeuwen lang hebben de Westerse mogendheden de gang van zaken op politiek en economisch gebied bepaald. Hierom blijft men tegenwoordig maar hameren op de schuld die het Westen zou hebben aan de rest van de wereld door het kolonialisme en de slavernij. Dat slavernij vergeleken met de rest van de wereld relatief laat in het Westen voorkwam en vrijwel als eerste daar afgeschaft werd, laat men buiten beschouwing. De moderne slavernij die tegenwoordig nog voorkomt laat men ook onbenoemd: ze houdt immers onze welvaart in stand en onze levensstandaard ongekend hoog.

Wel blijft men de geschiedenis herschrijven. Wat nu weer heel actueel is, is de zogeheten burgeroorlog in de Verenigde Staten van Amerika, die zogenaamd om de afschaffing van de slavernij begonnen zou zijn. Dit is klinkklare onzin, het zou grappig zijn wanneer het niet zo bloedlink is om af te gaan op de leugens die men verspreidt. Meer en meer wordt de afscheiding van de Zuidelijke Staten van de Noordelijke Staten beschreven als een Burgeroorlog in plaats van een onafhankelijkheidsoorlog. Dat de afschaffing van de slavernij één van de bijeffecten van de oorlog was, is ontegenzeggelijk waar, echter het was niet het doel. Er is sprake van een correlatie, niet van een causaal verband. Na de Eerste Wereldoorlog kregen in veel landen de vrouwen stemrecht, het verband is er overduidelijk, maar het was niet de reden van de oorlog. De oorlog tussen de Noordelijke en Zuidelijke staten ging nooit in de eerste plaats om slavernij. De oorlog ging oorspronkelijk om het bewaren van de eenheid van de Unie ter waarborg van de belastinginkomsten. Deze Unie was een kunstmatig geheel, wat in de decennia na die oorlog pas goed tot eenheid gesmeed werd. Tot op de dag van vandaag is het duidelijk dat het twee verschillende delen betreft. Het Noorden (New England), oorspronkelijk voornamelijk bevolkt door Puriteinen die de dagen van Cromwell nog vers in het geheugen hadden, ontwikkelde zich tot verstedelijkte industriële mogendheid en stond in schril contrast met het liberalere, landelijker, agrarische Zuiden. De economie van twee zo verschillende gebieden is natuurlijk een uitdaging en er bleek veel gedoe met accijnzen, belastingen en andere zaken op het gebied van handelstarieven die we zo goed kennen sinds de Brexit.

Ulysses S. Grant, slavenhouder  en de belangrijkste generaal van het Noorden, dankzij wie zij gewonnen hebben, zei: “Als deze oorlog zou gaan om de slavernij, zou ik terstond ontslag nemen en mijn zwaard opnemen aan de overkant”.

Abraham Lincoln, de president die zo geroemd wordt om de afschaffing van de slavernij in Amerika zei: “Als ik de eenheid van de Unie zou kunnen bewaren zonder ook maar één slaaf te bevrijden, dan zou ik het ogenblikkelijk doen!”

Robert E. Lee, wiens standbeeld nu weggehaald wordt omdat hij representatief zou zijn voor de opvatting dat de slavernij in stand gehouden moest worden, zei over diezelfde slavernij: “Het is een moreel en politiek kwaad in welk land dan ook, … wel ben ik van mening dat de negers beter af zijn hier dan in Afrika”. Dat men in Afrika dat nog steeds met hem eens is, blijkt wel uit het journaal.

Net als bij de Tachtigjarige Oorlog (de Tiende Penning) was het in eerste instantie te doen om de belastingen, pas gaandeweg het conflict werd er een nobeler doel gevonden. De oorlog tussen de Noordelijke en Zuidelijke Staten was al twee jaar aan de gang toen Lincoln de Emancipation Act afkondigde. Dit was een politieke zet, een van de beslissende stappen in de richting van de afschaffing van de slavernij. De afkondiging van deze wet werd gedaan om internationale politieke steun te verwerven en de samenleving in het Zuiden te ontwrichten, om zodoende een overgave te forceren. De morele rechtvaardiging van een economische oorlog.

Ik noemde net dat het standbeeld van Lee wordt neergehaald. Dit doet mij denken aan een standbeeld in de Bijbel dat neergehaald werd. Rond 570 vóór Christus was Daniël als banneling aan het hof van de heerser van het toenmalige wereldrijk. Hij vertelde deze heerser diens droom en legde hem uit. De conclusie was dat uiteindelijk God Zelf een einde zou maken aan alle menselijke inspanningen om een wereldomvattende heerschappij tot stand te brengen en op te klimmen tot in de hemel, terwijl men tegelijkertijd alle problemen die de mensheid kent wil uitbannen en al doende deze alleen maar vergroot. (zie studie nr. 5 Daniël)

Nu worden er nog standbeelden neergehaald, na de Opname van de Gemeente zullen er standbeelden opgericht worden (Matthéüs 13), standbeelden die aanbeden moeten worden op straffe des doods (Openbaring 13). Dingen die Jezus zag, toen Hij op de Olijfberg stond, vlak vóór Pasen. Godzijdank vóór Pasen, want daardoor kon Jezus zeggen: “In de wereld zul je verdrukking hebben, maar heb goede moed, Ik heb de wereld overwonnen!”

Tot de tijd dat dit ook zichtbaar wordt op aarde, roept Hij de christenen op om Zijn getuigen te zijn, om mensen te vissen uit deze tegenwoordige boze eeuw.

Gaat u mee vissen?


De nieuwste beeldenstorm of het moderne iconoclasme?

beeldenstorm

Een reactie op "De nieuwste beeldenstorm of het moderne iconoclasme?"

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *