Categorie: Blog Willem van Stempvoort

De ware oorsprong van de mythologie. Voor het doen van Bijbelstudie maak ik graag gebruik van het programma e-Sword op mijn laptop. De voordelen van een dergelijk programma zijn onder meer de verschillende vertalingen, woordenboeken en de beschikbare annotaties, met daarnaast nog wat nuttige kanttekeningen. Bij het bestuderen van de geschiedenis van Gideon viel mijn oog op een aantekening van TSK Cross references. Hierin werd vermeld dat Gideon, die in Richteren 7 Jerubaäl genoemd wordt ^{(Richteren 7:1)}, reeds door Sanchoniathon beschreven wordt. Ik had nog nooit van Sanchoniathon gehoord, maar volgens Eusebius leefde hij ten tijde van Ithobal, de vader van Izebel ^{(1 Koningen 16:31)}. Eusebius baseert zich hierbij op Philo, maar haalt ook Porphyrius aan, in zijn dagen een pionier van de historisch-filologische Bijbelkritiek. Volgens Sanchoniathon zelf heeft hij zijn informatie van iemand die geschiedschrijver was van Tyrus, ten tijde van koning Salomo. Deze bron zou geschriften hebben die overgeleverd waren uit Egypte ten tijde van Mozes. Deze was onderwezen in al de wijsheid van de Egyptenaren, die bepaald geen domme jongens waren (zie ook: https://vlichthus.nl/reis-naar-egypte-in-1997). De Egyptenaren stonden net als de Chaldeeën eeuwenlang bekend om hun wijsheid, maar toch laten bijvoorbeeld Daniël en zijn vrienden zien dat men toch wat miste ^{(Psalm 119:99, 100; Daniel 1:17-20, 2:48, 49, 5:29, 6:4)}. Abraham ^{(Genesis 23:6)}, Mozes ^{(Handelingen 7:22)}, Daniël: ze waren beroemd om hun wijsheid die voor een groot deel in de Bijbel terug te vinden is. Toeval of niet, in de eeuwen dat de Bijbelse geschriften verzameld, gebundeld en vertaald werden, bleken de antieke bibliotheken van Alexandrië, Antiochië, Bagdad, Constantinopel en Jeruzalem verwoest te worden. Het licht ging bij wijze van spreken uit in de wereld, ^{(Matthéüs 5:14,15)} zodat de enige kennis die écht van belang is in ruime mate gevonden kan worden in het Woord van God ^{(2 Korinthe 4:6)} en daar alleen.

Spaarzame fragmenten, veelal slechts te vinden in citaten van schrijvers die vele eeuwen later leefden, zijn alles wat ons rest van de geschiedschrijving van wat eens hoogstaande beschavingen waren. Karnak, Luxor, de areopagus van Athene, het waren ooit centra van beschaving, wat nu nog rest zijn de ruïnes met soms wat beelden van mythische goden. De mythologie van de Egyptenaren en Grieken is sommigen van ons nog bekend, veelal met de notie dat die mensen behoorlijk achterlijk waren om dat te geloven en dat we tegenwoordig toch echt zoveel meer weten van hoe de wereld werkt. Toch zijn we niet zo vergevorderd als we geneigd zijn te denken. Ook in onze dagen hebben we zo onze idolen, die door velen aanbeden en verafgood worden. In de kunst, op sociale media en zeker ook in de sport. Men kan bijvoorbeeld ‘training geven in de geest van Wiel Coerver’, of ‘een team laten voetballen in de geest van Johan Cruijff’ en we weten wat er bedoeld wordt met deze termen. Niemand die denkt dat hier een mythische figuur bedoeld wordt die niet echt heeft bestaan. Weinig mensen zullen gehoord hebben van Willem Mulier, maar hij is kennelijk ‘de vader van het Nederlandse voetbal’. Het zijn termen die onlangs nog in de krant te lezen waren en waar de echo van deze woorden uit Genesis in doorklinkt: “Ada baarde Jabal; deze is geweest een vader dergenen, die tenten bewoonden, en vee hadden. En de naam zijns broeders was Jubal; deze was de vader van allen, die harpen en orgelen handelen. En Zilla baarde ook Tubal-kain, een leermeester van allen werker in koper en ijzer “^{(Genesis 4:20-22)} Als kind snapte ik nooit hoe het kon dat deze Jubal de vader kon zijn van de mensen die nu in harpen en orgelen handelen, totdat mij jaren later uitgelegd werd dat hij de eerste was die harpen en orgels bouwde, en deze kunst vervolgens aan anderen leerde.

Dus de eerste of meest bekende persoon die een bepaalde vaardigheid, zoals het maken van een zeilschip, beheerste kwam in de loop van verschillende generaties bekend te staan als ‘de god van…” Het is precies dit principe wat ik bij Sanchoniathon en andere schrijvers uit de antieke oudheid teruglas. Enig speurwerk leverde namelijk een boek op met de vertaling van zijn werk. Nog verder zoeken had een verzameling aan vertaalde fragmenten van geschiedschrijvers uit het Nabije Oosten als resultaat. Het ontroerde mij hoezeer al deze bronnen hetzelfde verhaal vertellen en hoezeer zij de authenticiteit van de boeken van Mozes en eigenlijk het hele Oude Testament bevestigen. Noach, de toren van Babel, Abraham, Jacob, de uittocht uit Egypte, het is allemaal te lezen in de Babylonische, Chaldeese, Egyptische en Fenicische geschiedschrijving. In die dagen was het gewoon bekend, zoals we ook in de Bijbel lezen, dat de oudtestamentische geschiedenissen gebeurd zijn om de mensheid te laten weten dat God bestaat en dat Zijn volk Israël is, met een boodschap voor de hele wereld ^{(Exodus 9:14; 1 Samuël 17:46; 1 Koningen 8:23, 24; Daniël 6:26; Jeremia 25:15:26).}

De mensheid blijkt echter slecht van geheugen. Zoals het volk Israël binnen de kortste keren liep te klagen en om de haverklap afweek van de dienst aan God, zo is eigenlijk ieder mens: we nemen ons vandaag iets voor en morgen zijn we het weer vergeten. We maken iets mee en naarmate de verjaardagen en kampvuuravonden verstrijken en het verhaal vaker verteld wordt, verandert ook het verhaal: sommige zaken worden versterkt, uitvergroot, andere juist gebagatelliseerd. Verhalen vloeien samen of er wordt slechts een stukje verteld om een bepaalde les of moraal over te brengen en voor je het weet worden er zaken naar het rijk der fabelen verwezen en als sprookje afgedaan. Toch is dat precies hoe ook die zijn ontstaan. We kennen de mensen bepaalde eigenschappen toe en in het verhaal zijn ze al snel verworden tot slechts dat dier. ‘Een beer van een vent’, ‘een kattige meid’ of ‘een boom van een kerel’, in de fabel zijn ze gewoon ‘de beer’, ‘de kat’ of ‘de boom’. De geschiedenis van een bepaald volk of een bepaalde episode ervan kan verteld worden in de vorm van een sprookje, waarbij het volk dan uitgebeeld wordt door een vrouw, haar heersende klasse wordt dan de stiefmoeder en haar verlosser is de prins. Het sprookje van Doornroosje is tamelijk goed te vergelijken met de geschiedenis van het Joodse volk ten tijde van koning Josia ^{(2 Koningen 22 en 2 Kronieken 34).} Door de jarenlange afgodendienst en de verwaarlozing van de tempel was er een enorme hoeveelheid onkruid opgeschoten en was men zelfs de rol met het Woord van God kwijt. Pas toen Josia koning werd, men zich tot de Heer bekeerde en de tempel reinigde, was er weer sprake van een levende relatie tussen God en Zijn volk, te vergelijken met de prins die de doornstruik weghakte en de prinses die er te slapen lag wakker kuste.

Met vrijwel al die mythische figuren die we kennen uit de geschiedenis of de literatuur is het ditzelfde verhaal. Het begon met historische personen die bepaalde zaken meemaakten, deze werden onthouden en overgeleverd van generatie op generatie. Niet slechts van de ene generatie op de andere, maar ook van de ene beschaving op de andere. Het is tamelijk bekend dat de Romeinen hun mythologie van de Grieken importeerden, minder bekend is dat de Grieken hun mythen en filosofie van de Egyptenaren en Feniciërs hebben geleerd. Thales, Pythagoras en Plato hebben stuk voor stuk gestudeerd in Egypte. Herodotus ging gewoon rechtstreeks naar Babylon, wat uiteindelijk de bron is van alle religie van de mens. Hoe hoogstaand de cultuur, religie en wetenschap van Babylon eens geweest is, zullen we wellicht nooit weten, maar het volstaat dat de Heer Zelf dit rijk aanduidde als het gouden hoofd van het lichaam der menselijke beschavingen. De echo hiervan klinkt heden ten dage nog door bij allerhande overleveringen. Er is geen beschaving ter wereld die geen overlevering heeft van een glorieuze beschaving die om welke reden dan ook ten onder is gegaan, maar in verhalen wordt de herinnering eraan levend gehouden. Wanneer er dan weer sprake is van een centraal gezag en vestiging van het volk in een bepaald gebied waar het enkele generaties de tijd heeft om een cultuur en beschaving op te bouwen, zien we de overleveringen vastgelegd worden, zeker wanneer er sprake is van een zekere mate van verstedelijkte samenleving.

De West-Europese volken zijn rond de periode van het Romeinse rijk in de landen terecht gekomen waar ze veelal nu nog wonen. We weten uit de geschiedenis dat zij uit het gebied komen dat beschreven wordt door Homeros als zijnde het gebied waar een Troje lag en waar de Trojaanse oorlog plaats vond. Dat was een oorlog tussen verschillende Griekse koningen, geen Grieken zoals wij die nu kennen, maar Achaeërs en Dardanoi. De stambomen van de koning(-inn)en van de huidige Europese vorstenhuizen zijn rechtstreeks terug te leiden tot deze mensen. De Dardanoi zijn afstammelingen van Darda, de kleinzoon van Juda ^{(1 Koningen 4:31; 1 Kronieken 2:6)}. Dat de afstammelingen van Juda vandaag de dag nog op de troon zitten laat zien dat inderdaad ‘de scepter van Juda niet zal wijken’ ^{(Genesis 49:10)} en dit lijkt mij wederom aan te tonen dat het de Bijbel is die de eeuwen door hetzelfde verhaal is blijven vertellen. Wat logisch is, omdat het God is Die Zijn Plan voltrekt met deze wereld, Hij heeft geen last van geheugenverlies, Hij vergeet niets en Hij zorgt ervoor dat de mensen die Zijn Woord schreven dat deden in overeenstemming met Zijn Woord van eeuwen ervoor.

Laten we de Bijbel los en vertrouwen we op mensenwerk, dan zal het al snel eroderen en allerlei afwijkingen gaan vertonen, wat gedemonstreerd wordt in de verschillende mythologieën en religies die allemaal terug te leiden zijn tot de oudtestamentische geschiedenissen. Zo is Noach bekend komen te staan als Ouranos en Mizraïm ^{(Genesis10:6)} werd Osiris. Kronos werd de naam waaronder Cham bekend kwam te staan bij zijn nazaten, hoewel eeuwen later de verhalen van Abraham, Izak en Jacob ermee vervlochten raakten toen de verhalen van het volk Israël via de Feniciërs van Tyrus en Sidon bij de Grieken kwamen. Toen stelde men opeens Abraham gelijk aan Ouranos en werd Jacob Kronos. De onenigheid tussen Jacobs zonen lezen we eeuwen later terug als de ruzies tussen Zeus (Juda) en zijn broers. Toen raakten ook de verhalen van Mozes, de boodschapper van God, vervlochten met die van de Griekse Hermes, de Egyptische Toth. Een andere bekende uit het Oude testament, Simson, kwam bij de Grieken bekend te staan als Heracles en later bij de Romeinen als Hercules die tot hun verbazing door de Bataven aanbeden werd. Hoe het kan dat Germanen deze man, die enige tijd voor David leefde, in ere hielden, kunt u lezen in het boek Onbekend Israël – van David tot vandaag.

Heel de geschiedenis van de mensheid laat zien dat het God is Die een Plan ten uitvoer brengt en Hij heeft de hele geschiedenis van de mensheid van tevoren verteld wat Hij zou gaan doen en vaak ook achteraf nog in herinnering gebracht dat wat men meemaakte de vervulling was van wat Hij door de profeten gesproken had. Want wij zijn geen kunstelijk verdichte fabelen nagevolgd, als wij u bekend gemaakt hebben de kracht en toekomst van onzen Heere Jezus Christus, maar wij zijn aanschouwers geweest van Zijn majesteit. Want Hij heeft van God den Vader eer en heerlijkheid ontvangen, als zodanig een stem van de hoogwaardige heerlijkheid tot Hem gebracht werd: Deze is Mijn geliefde Zoon, in Denwelken Ik Mijn welbehagen heb. En deze stem hebben wij gehoord, als zij van de hemel gebracht is geweest, toen wij met Hem op den heiligen berg waren. En wij hebben het profetische woord, dat zeer vast is, en gij doet wel, dat gij daarop acht hebt, als op een licht, schijnende in een duistere plaats, totdat de dag aanlichte, en de morgenster opga in uw harten. Dit eerst wetende, dat geen profetie der Schrift is van eigen uitlegging; Want de profetie is voortijds niet voortgebracht door de wil eens mensen, maar de heilige mensen Gods, van den Heiligen Geest gedreven zijnde, hebben ze gesproken. ^{(2 Petrus 1:16-21)}

De reden dat in de Bijbel de geschiedenis lijkt op te houden met de (weder)komst van de Heere Jezus Christus wordt goed samengevat door Billy Graham: “We don’t have to save the world. Jesus did that. We just have to tell people about it.” (“We hoeven de wereld niet te redden, Jezus heeft dat gedaan. We hoeven mensen slechts over Hem te vertellen.”) Het zit iets genuanceerder, ik weet het, maar daarover een andere keer meer.

Maar wij verwachten, naar Zijn belofte, nieuwe hemelen en een nieuwe aarde, in dewelke gerechtigheid woont. Daarom, geliefden, verwachtende deze dingen, benaarstigt u, dat gij onbevlekt en onbestraffelijk van Hem bevonden moogt worden in vrede; En acht de lankmoedigheid onzes Heeren voor zaligheid; gelijkerwijs ook onze geliefde broeder Paulus, naar de wijsheid, die hem gegeven is, ulieden geschreven heeft; Gelijk ook in alle zendbrieven, daarin van deze dingen sprekende; in welke sommige dingen zwaar zijn om te verstaan, die de ongeleerde en onvaste mensen verdraaien, gelijk ook de andere Schriften, tot hun eigen verderf. Gij dan, geliefden, zulks te voren wetende, wacht u, dat gij niet door de verleiding der gruwelijke mensen mede afgerukt wordt, en uitvalt van uw vastigheid; Maar wast op in de genade en kennis van onzen Heere en Zaligmaker Jezus Christus. Hem zij de heerlijkheid, beide nu en in den dag der eeuwigheid. Amen. ^{(2 Petrus 3:13-18)}

De ware oorsprong van de mythologie

oorsprong van de mythologie

De nieuwste beeldenstorm of het moderne iconoclasme? Om te beginnen lijkt het mij goed en verstandig om heel duidelijk voorop te stellen dat ik niet racistisch ben, integendeel. Het is mijn stellige overtuiging dat alle mensen anders, maar wel gelijkwaardig zijn. Ja, de mensheid is te verdelen in rassen en ten opzichte van elkaar zijn die rassen verschillend, maar ze zijn wel gelijkwaardig. Slavernij is iets slechts en mensonwaardigs en als zodanig vind ik het een heuglijk feit dat in het vrije Westen de slavernij als zodanig verboden is.

In Nederland kennen we alle ophef rondom Sinterklaas en Zwarte Piet, iconen van een Nederland dat rap aan het verdwijnen is. In Amerika kennen ze Santa Claus, ooit figurant in een reclame van Coca Cola, tegenwoordig één van de iconen voor het gedachtegoed van de consumptiemaatschappij. Maar ze kennen er ook andere iconen, standbeelden van personen die bepalend waren voor een Amerika dat rap aan het verdwijnen is. Het verlangen naar het doen verdwijnen van dit Amerika uit zich in het verwijderen van deze standbeelden. Ik zeg het vaker: wat we zien is een uitbeelding van wat we niet zien.

In het streven naar het zoveel mogelijk mengen van mensen tot een homogene massa in een mondiaal wereldrijk, met een mondiaal monetair stelsel en één religie raken allerlei processen in een stroomversnelling. Informatie werd nog nooit zo massaal vermenigvuldigd als nu, dankzij de huidige mediakanalen. Ermee gepaard gaat een schrikbarende geschiedvervalsing en indoctrinatie. De socialistische dictaturen met hun humanistische gedachtegoed kenden altijd al een zekere vorm van geschiedvervalsing. Immers, het volk moest blijven geloven in de ideologie van de overheid. Dat deze ideologie niet overeenkwam met de werkelijkheid was alleen maar lastig en dus paste men de geschiedschrijving aan zodat de werkelijkheid zoals beschreven in de geschiedenisboeken meer overeenkwam met de ideologische visie.

Frappant genoeg merken we dat nu steeds meer en meer in ons zogenaamde vrije Westen. Wereldwijd vlucht men de islamitische wereld uit naar landen met een hogere mate van vrijheid. Heel begrijpelijk natuurlijk, maar de stuwende kracht achter deze migratiestromen lijkt minder goed geduid te worden. Op humanitaire grond onderschrijf ik natuurlijk de wens om deze mensen welkom te heten en te helpen waar mogelijk. Echter, op hoger niveau zijn er mechanismen in werking die streven naar een nieuwe wereldorde. Ik heb het niet over een of andere obscure samenzweringstheorie, maar over de vervulling van profetieën uit onder andere het boek Daniël. Een wereldrijk dat ongekend is in omvang en met een weergaloze grip op haar onderdanen. “En het maakt, dat het aan allen, kleinen en groten, en rijken en armen, en vrijen en dienstknechten, een merkteken geve aan hun rechterhand of aan hun voorhoofden; En dat niemand mag kopen of verkopen, dan die dat merkteken heeft, of den naam van het beest, of het getal zijns naams.”(Openb. 13:16-17)

Ten tijde van het Babylonische en later Medo-Perzische Rijk waar Daniël leefde en later in de dagen van het Romeinse Rijk was het al zo dat men de menselijke overheid (in de persoon van koning of keizer) moest aanbidden als een god, op straffe des doods. Het maakte niet uit welke religie je had, als je ook maar de heerser aanbad. Binnen deze wereldrijken was in grote lijnen sprake van één monetair stelsel en van één of twee overheersende talen (want verdeeldheid houd je toch hier op aarde, echte eenheid komt door wat God tot stand brengt en niet door menselijke inspanningen).

Nu, op het moment in de geschiedenis dat de Gemeente bijna volgroeid is en op het punt staat het lichaam van de moeder achter zich te laten en weggerukt te worden tot Gods Troon, nu merken we dat de enorme verdeeldheid op aarde, die zo kenmerkend was voor de afgelopen 20 eeuwen, begint af te nemen. Wereldwijd streeft men naar eenheid. Deze gewenste eenheid wordt echter gelogenstraft door de onoverkomelijke, ontegenzeglijke verschillen tussen mensen. Om dit ongedaan te maken, wordt getracht de verschillen tussen religies te overbruggen, de uiterlijke en culturele verschillen te minimaliseren door mensen zoveel mogelijk te laten mengen. Datgene wat opgebouwd was of zich verheven voelde, breekt men af. Gelijkheid wordt het meest gevonden wanneer alles een puinhoop is, dan zijn de verschillen immers minimaal.

Eeuwen lang hebben de Westerse mogendheden de gang van zaken op politiek en economisch gebied bepaald. Hierom blijft men tegenwoordig maar hameren op de schuld die het Westen zou hebben aan de rest van de wereld door het kolonialisme en de slavernij. Dat slavernij vergeleken met de rest van de wereld relatief laat in het Westen voorkwam en vrijwel als eerste daar afgeschaft werd, laat men buiten beschouwing. De moderne slavernij die tegenwoordig nog voorkomt laat men ook onbenoemd: ze houdt immers onze welvaart in stand en onze levensstandaard ongekend hoog.

Wel blijft men de geschiedenis herschrijven. Wat nu weer heel actueel is, is de zogeheten burgeroorlog in de Verenigde Staten van Amerika, die zogenaamd om de afschaffing van de slavernij begonnen zou zijn. Dit is klinkklare onzin, het zou grappig zijn wanneer het niet zo bloedlink is om af te gaan op de leugens die men verspreidt. Meer en meer wordt de afscheiding van de Zuidelijke Staten van de Noordelijke Staten beschreven als een Burgeroorlog in plaats van een onafhankelijkheidsoorlog. Dat de afschaffing van de slavernij één van de bijeffecten van de oorlog was, is ontegenzeggelijk waar, echter het was niet het doel. Er is sprake van een correlatie, niet van een causaal verband. Na de Eerste Wereldoorlog kregen in veel landen de vrouwen stemrecht, het verband is er overduidelijk, maar het was niet de reden van de oorlog. De oorlog tussen de Noordelijke en Zuidelijke staten ging nooit in de eerste plaats om slavernij. De oorlog ging oorspronkelijk om het bewaren van de eenheid van de Unie ter waarborg van de belastinginkomsten. Deze Unie was een kunstmatig geheel, wat in de decennia na die oorlog pas goed tot eenheid gesmeed werd. Tot op de dag van vandaag is het duidelijk dat het twee verschillende delen betreft. Het Noorden (New England), oorspronkelijk voornamelijk bevolkt door Puriteinen die de dagen van Cromwell nog vers in het geheugen hadden, ontwikkelde zich tot verstedelijkte industriële mogendheid en stond in schril contrast met het liberalere, landelijker, agrarische Zuiden. De economie van twee zo verschillende gebieden is natuurlijk een uitdaging en er bleek veel gedoe met accijnzen, belastingen en andere zaken op het gebied van handelstarieven die we zo goed kennen sinds de Brexit.

Ulysses S. Grant, slavenhouder  en de belangrijkste generaal van het Noorden, dankzij wie zij gewonnen hebben, zei: “Als deze oorlog zou gaan om de slavernij, zou ik terstond ontslag nemen en mijn zwaard opnemen aan de overkant”.

Abraham Lincoln, de president die zo geroemd wordt om de afschaffing van de slavernij in Amerika zei: “Als ik de eenheid van de Unie zou kunnen bewaren zonder ook maar één slaaf te bevrijden, dan zou ik het ogenblikkelijk doen!”

Robert E. Lee, wiens standbeeld nu weggehaald wordt omdat hij representatief zou zijn voor de opvatting dat de slavernij in stand gehouden moest worden, zei over diezelfde slavernij: “Het is een moreel en politiek kwaad in welk land dan ook, … wel ben ik van mening dat de negers beter af zijn hier dan in Afrika”. Dat men in Afrika dat nog steeds met hem eens is, blijkt wel uit het journaal.

Net als bij de Tachtigjarige Oorlog (de Tiende Penning) was het in eerste instantie te doen om de belastingen, pas gaandeweg het conflict werd er een nobeler doel gevonden. De oorlog tussen de Noordelijke en Zuidelijke Staten was al twee jaar aan de gang toen Lincoln de Emancipation Act afkondigde. Dit was een politieke zet, een van de beslissende stappen in de richting van de afschaffing van de slavernij. De afkondiging van deze wet werd gedaan om internationale politieke steun te verwerven en de samenleving in het Zuiden te ontwrichten, om zodoende een overgave te forceren. De morele rechtvaardiging van een economische oorlog.

Ik noemde net dat het standbeeld van Lee wordt neergehaald. Dit doet mij denken aan een standbeeld in de Bijbel dat neergehaald werd. Rond 570 vóór Christus was Daniël als banneling aan het hof van de heerser van het toenmalige wereldrijk. Hij vertelde deze heerser diens droom en legde hem uit. De conclusie was dat uiteindelijk God Zelf een einde zou maken aan alle menselijke inspanningen om een wereldomvattende heerschappij tot stand te brengen en op te klimmen tot in de hemel, terwijl men tegelijkertijd alle problemen die de mensheid kent wil uitbannen en al doende deze alleen maar vergroot. (zie studie nr. 5 Daniël)

Nu worden er nog standbeelden neergehaald, na de Opname van de Gemeente zullen er standbeelden opgericht worden (Matthéüs 13), standbeelden die aanbeden moeten worden op straffe des doods (Openbaring 13). Dingen die Jezus zag, toen Hij op de Olijfberg stond, vlak vóór Pasen. Godzijdank vóór Pasen, want daardoor kon Jezus zeggen: “In de wereld zul je verdrukking hebben, maar heb goede moed, Ik heb de wereld overwonnen!”

Tot de tijd dat dit ook zichtbaar wordt op aarde, roept Hij de christenen op om Zijn getuigen te zijn, om mensen te vissen uit deze tegenwoordige boze eeuw.

Gaat u mee vissen?

De nieuwste beeldenstorm of het moderne iconoclasme?

beeldenstorm

Een brief aan Maarten Luther. Uwe excellentie,

Ach nee… Iemands autoriteit erkennen is sinds de jaren 60 uit de mode geraakt. Autoriteit zorgde immers voor al die wereldoorlogen, was de gedachte.

Weledelgeleerde heer Luther, Een brief aan Maarten Luther

Oh nee, iemands kwaliteiten erkennen is sinds de jaren 80 afgeschaft. Te discriminerend. We hebben toen vastgesteld dat een bepaald percentage van de bevolking hoog opgeleid moest zijn. Om dat te behalen, hebben we wel het curriculum en de exameneisen wat moeten versimpelen. De realiteit bleek zich niet aan te willen passen aan onze illusies…

Geachte meneer Luther, Een brief aan Maarten Luther

Nee, dat is te seksistisch. Alsof een vrouw niet net zo goed had kunnen doen wat jij deed? We zijn immers allemaal gelijk?

Hoi Maarten,

Wat heb jij je toch druk gemaakt zeg. Het lot van de hele wereld op je schouders nemen. Waarom deed je dat eigenlijk? Wat kon het jou nou schelen of mensen hun laatste paar centen uitgaven aan een nutteloos stuk papier? Als zij dat leuk vinden, moeten ze dat toch lekker zelf weten?

Waarom drong je zo je mening op aan al die andere mensen? Alsof zij niet recht hebben op hun eigen meningen en opvattingen. Waar haalde je de arrogantie vandaan om te beweren dat jij het beter wist dan al die anderen?

Het was toch gewoon bewezen door veel hoger opgeleide mensen dan jij, dat de paus, de kardinalen, bisschoppen en andere hotemetoten het beste voor hadden met de mens? Zij deden toch ook gewoon naar eer en geweten wat zij dachten dat het goede was?

Was er niemand die tegen je zei: “Laat het los!”, “Dat is niet jouw verantwoordelijkheid!”, “Je moet niet het lot van de hele wereld op je nemen” of “Je moet niet de hele mensheid willen redden!”
Jij wist toch beter dan wie ook, dat wie zoekt zal vinden? Als die mensen oprecht naar God zochten, dan zou Hij zelf wel zorgen dat ze Hem zouden vinden. Daar hoefde jij je toch niet mee  te bemoeien?

Wat zeg je? Hoe ik het in mijn hoofd haal om dergelijke wartaal op te schrijven en zulke onnozele vragen te stellen? Tsja, ik ben ook maar een kind van mijn tijd… Een tijd waarin het denken van de mens vergiftigd is door eeuwenlange, wanhopige pogingen van filosofen om antwoorden te vinden buiten de Bijbel.

Onvoorstelbaar en onmogelijk zegt u? Ja, dat klopt, daar hebt u gelijk in. Dat zal je ongetwijfeld in de brieven aan Thomas More met zijn ‘Utopia’ en Erasmus met zijn ‘Lof der Zotheid’ ook geschreven hebben. Ook vandaag de dag zijn er nog velen zoals Thomas More en Erasmus te vinden in het linke(r) deel van het parlement en de bestuurders van de Europese Unie. Wat dat is? Zoiets als het Heilige Roomse Rijk van jullie tijd, maar dan niet zo heilig.. Oh, dat was het in uw tijd ook al niet meer zo?

Dat meningsverschil tussen u en bijvoorbeeld More, Erasmus en de paus, dat duurt nog steeds voort, alleen met andere namen. Na Erasmus kregen we Kierkegaard en daarna een hele rij liberale theologen. More’s gedachtegoed werd voortgezet door mannen als Karl Marx en Stephen Covey. Een jaar of 80 na u was er in Engeland een toneelschrijver, Shakespeare, die in één van zijn werken zegt: “Er is geen goed of kwaad, het is slechts ons eigen denken wat dit verzint”. Iets wat 300 jaar later door ene Schopenhauer nog een keer wereldkundig gemaakt wordt. Een brief aan Maarten Luther

Je reinste onzin zegt u? Inderdaad! Als er geen goed of kwaad zou zijn, dan zouden immers de dood en opstanding van Jezus Christus ook onnodig en nutteloos zijn. Ja, absoluut, dergelijke nonsens bedenken die mensen. Of ze niet beter weten? Nou, ze hebben eerst besloten dat God niet bestaat en ze zijn vervolgens alternatieven gaan bedenken. En dat zijn natuurlijk altijd dingen die binnen hun eigen bevattingsvermogen en belevingswereld passen en die dus nooit groter kunnen zijn dan de mens zelf.

Of Pasen dan nog belangrijk is voor de mensen in mijn dagen? Valt wel mee hoor, we hebben paaseieren die verstopt worden. Ooit werd daarbij gedacht aan nieuw leven vanuit de dood, omdat we overal om ons heen nieuw leven zien groeien vanuit de dode aarde. Zoals Jezus opstond uit de dood en daarmee nieuw Leven bracht. Maar Jezus is inmiddels vervangen door verstopeieren. Verstopeieren, aangezien de term paaseieren inmiddels ook wat discutabel geworden is. Want ziet u, we willen mensen die een ander geloof aanhangen en geen Pasen vieren niet voor het hoofd stoten. Ja, immigratie en vermenging van culturen en geloven brengen wat problemen met zich mee… Ook binnen het christendom zijn de meningen verdeeld: moet je nu wel of niet de deur wijd open zetten voor de immigranten?

In uw tijd speelden zulke dingen ook wel, toch? Men nam het u, als christen, toch ook zo kwalijk dat u geen partij koos voor die arme onderdrukte boeren die in opstand kwamen? Inderdaad: principes die gelden voor een individueel geloofsleven zijn geen geschikte handvatten om politiek mee te bedrijven, dat klopt. Ieder voor zich zou zijn medemens lief hebben en hem helpen, steunen, kleding en onderdak bieden aan een ieder die dat nodig heeft. Helemaal mee eens. Maar dat zijn inderdaad zaken die voor ieder mens voor zich gelden en die niet gelden als uitgangspunten voor het beleid van een prins of premier. Oh, begrepen ze dat in uw tijd ook al niet?

Maar om even terug te komen op die vragen die ik in het begin van deze brief stelde. Ik ben er wel heel dankbaar voor dat u dat deed hoor! U hebt het zelf niet meer meegemaakt, maar uw daden en de gevolgen ervan hebben de wereld veranderd. In alle landen ter wereld zijn er groepen mensen die zich christen noemen en die weten dat niemand hen de toegang tot de Genadetroon van God kan versperren. Dus ik ben u eeuwig dankbaar dat u deed wat u moest doen! Dat u de moed had om te doen wat nodig was en dat u zich daarbij niet liet tegenhouden door wat het u mogelijk zou kosten.

Wat fijn dat u leefde in een tijd waarin de Gemeente nog niet desintegreerde doordat de leden elkaar ‘loslieten’ en men nog geen weet had van Ethisch Egoïsme, noch van Materialisme of Rationalisme. Geweldig dat u en zovelen met u alles op het spel wilden zetten omwille van de waarheid. U hebt er hierdoor mede voor gezorgd dat de Hemelpoort wijd open bleef staan voor iedereen die God zoekt. En niemand die toegang hoeft te betalen! Hoewel ze tegenwoordig weer denken dat 10% van het inkomen een vereiste is… Iets uit de wet zegt u? Ja klopt, die Wet die vervuld is door de Dood en Opstanding van Jezus Christus. Dankzij Hem leven we dus niet meer onder de Wet, maar onder de Genade. Gode zij dank! Inderdaad, dat staat in die Bijbel die mede dankzij u voor iedereen vrij beschikbaar is. Nee, die lezen ze tegenwoordig nauwelijks meer, die ‘liken’ ze alleen.

Jezus volgen? Ja, op Twitter. Wat dat is? Daar hebben we het nog wel eens over als we elkaar echt spreken. Duurt niet zo lang meer volgens mij. Inderdaad, wat is een paar jaar op enkele eeuwen?

Hoogachtend,

Willem van Stempvoort

Een brief aan Maarten Luther

Een brief aan Maarten Luther